این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ترسم که به حشرم چو حساب آید و کردار
اندر خـــور عفـوش که گنهکار نبـاشم
ابیاتی از این غزل را در اسمان شعر و غزل در بلاگفا بخوانید
تا بار دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
من از این نزار و زارم که دلم شده به بازی
نه که چشم دلنوازی نه که یار جانگدازی
نه صنم نه می نه مستی نه هوای بت پرستی
چکنم در این بیابان ؟ برسان تو چاره سازی
نه که مه نه شور عشقی نه شبی نه شب نشینی
نه هوای آه و راهی نه که پرده ای ز سازی
نه گلی بچشم منصور و نه که قبله ای نمازی
چکنم به هجر و زجرم برسان تو دلنوازی
تا بار دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
کعبه را هر که رود حاجی و نامی دارد
رخ زیبای تو هم رکــن و مقامی دارد
گر که منصور به گرد تو بگردد چه شود ؟
گر چنین گردد و در دست چه جامی دارد
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
بر لبم می نالم و در سینه گر آهم رواست
ز آنکه چشم دلبرم تیر افکن و هم دلرباست
منکه از خود بی خودم ای همسفر راهی بزن
بهر روی و دیدنش چشمم به در دستم دعاست
تا بار دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
این منم کز هجر تو بر دامنم
اشک هجران و بسوزد خرمنم ؟
گر ز منصورت تو سر خواهی بگو
تا به یکدم من به پایت افکنم
این غزل شش بیت است تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ای عاشقان کوی محبت تاملی
آید صدای پای دلارای یک گلی
تا مرغ سحر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ز شطرنج جمالت مات و ماتم
چنانی می رود از جان حیاتم
مات اول یعنی مات گردیدن در شطرنج و مات دوم بمعنای مبهوت بودن است
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دل با تو دمی گشت به عمری که چنینم
عمری اگرم با تو شوم خاک نشینم
تا بار دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ای جمیلی که جمال از تو پدید آمده است
چشم من هم ز تو اینگونه به دید آمده است
روی زیبای بتان هم تو چنین کرده به ناز
گوش و لفظم ز تو بر گفت و شنید آمده است
نازم آن کن فیکون از تو که ای بنده نواز
دل منصور ز وصلت به نوید آمده است
شش بیت گردید تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
در ره عشقت منم بی پا و سر کاری بکن
یا بکش یا دانه ده یا یک دمی یاری بکن
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ابیاتی از یک غزل عاشقانه نام غزل ( کشته ی عشق )
گر شهید لب زیبای تو گردم چه شود ؟
کشته بر آن قد و بالای تو گردم چه شود ؟
و ر که لب بر لب زیبای تو منصور گذارد بدمی
که نفسگیر ز آن بوی دلارای تو گردم چه شود ؟
تا مرغ سحر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
گر چه از خانه ی تقدیر خودم بی خبرم
هر چه دم میگذرد بر لب او تشنه ترم
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دل یک شبه مجنون شد نادیده چه مفتون شد
اکــنون که به زنجـیرم با عشق تو در گیرم
این غزل نه بیت است تا دیداری دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
گر چه خفتم غم جفتی نگذارم که بخواب
بروم مرغ سحر با تو چنینم بیتاب
تا دگر مرغ سحر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
تا که خونم نشود از تو به تقطیر برو
گو که از سر برود این غم و تدبیر برو
ابیاتی از این غزل را در اسمان شعر و غزل بلاگفا بخوانید
این غزل از دل برخاسته ده بیت است تا بار دگر خدا نگهدار منصور