غزل ( نفیر نی )

         این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است 

گفتی که  می آیم  ولی  انگار  چه  دیرست 

                                                      نی  از  غم  تو    دمبدمم    پر  ز   نفیرست 

نی    ناله  کند  یار  چرا  گشته    جفا کار ؟ 

                                                        هر  بند  من  از هجر نگارم  چه  اسیرست 

و آن  تیر  که  از نیم  نگه  شد  دل  منصور 

                                                       این جان نحیفم  ز برش بسته  به  تیرست  

این  غزل  هشت  بیت  است  تا  دیگر   دیدار  بخت  یار                                منصور

نفیر نی غزل

این  واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

بزودی  غزل ( نفیر نی ) در  آسمان شعر و غزل

گفتی که می آیم ولی  انگار چه دیر ست  

 نی  از  غم  تو   دمبدمم  پر  ز  نفیرست

غزل ( یار جفا کار )

  این  واژه ی  زیبای  سخن بیش ز قند است  

کس  ندیدم  که چنین عشوه  کند با  یارش 

                                                جان    فدای  قدم  و    نرگس  مردم  دارش 

دل  غریب است   بسی در پی آن یار فتاد 

                                                 او  نداند   که  دلم  گشته بسی  بیمارش 

چو  هزار   آید  و     آواز   بر   آرد  به  بهار 

                                                  بلبل   آن به  که شود برده  و خدمتکارش 

و انکه  دارد   گذری  بر سر  منصور به ناز  

                                                   مرده  را  زنده  کند    از  قدم  و  رفتارش 

این  غزل  نه  بیت  است   تا  دیگر  دیدار  بخت  یار  خدا  نگهدار                                           منصور

شعری نو از منصورگروسی

           این   واژه ی   زیبای    سخن  بیش  ز   قند  است 

من  امشب  شهر شیوای  غزل  را  دور می خواهم 

                                   دلی  مسرور  می خواهم 

چه  گویم من  ؟   دلم  تنگ  است 

                دل  یارم  عجب  سنگ  است 

                               و شاید  پای دل  لنگ  است 

هوای   تازه  می خواهم 

بلند  آوازه  می خواهم  شدن   گر  یار  بگذارد 

                             چرا  بوی  جفا  از  کوی  او  آید ؟ 

                                                     مگر  یارم  نمیداند  ؟

که  غمخوارم 

خدا  داند  دو  چشمانش  گه  رفتن چه  می گفتند 

                                       ولی  امشب  دلم  تنگ  است

تا  دیگر  دیدار  دادار  بی  یار  نگهدار                                                    منصور

صراحی و قلقل غزل

         این    واژه ی  زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

ز فیض لم  یزلی عشق  گل  بشد  دردم 

غلط  منم     بکنم     کز  حواله   بر گردم 

هر  آنکه  دیده  چو  منصور لطف لم یزلی 

و گر که بیند و گردد   من  آن  نمی گردم  

کلیه  اشعار مندرج  در این  وبسایت از سروده های  منصورگروسی است 

تا  دیگر دیدار  بخت  یار  خدا  نگهدار                                         منصور