اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

ابیاتی از غزل ((( لب یار ))) این غزل چهار ده بیت است

 

 

                 این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است   

 

 

 

 

 

                      بر لب  آمد  جان  و  لب  جانانه را  بر خود   ندید  

 

                                          کــــز همه  ببریده ام   امــــا  ز تو   نتــوان  برید  

 

 

                     گرچه او ما را  به هیچ  اندر همه  عالم فروخت   

 

                                           ما  دل  او را  به   عالم  کی   توانستی  خرید ؟  

 

 

                     در  خمار  چشم   اویم  مستی ام  رفته  ز یاد   

 

                                            شاخی از  گل  دارم  و  دل  بر کجا  شاید  پرید  

 

 

                     سعی ام  این  بود  و  نگویم  درد دل را با  تو یار  

 

                                            بر دهان  شد جان و طاقت بر سر طغیان رسید  

 

 

                     بس  سخن آمد ز منصور و بسی  بر  نظم  شد  

 

                                            لکـــن  او  دل  برده  و   دل  بهــر  او   باید  تپید  

 

 

 

                                 تا   دیگر  بار    خدا   نگهدار                       منصور 

بیتی بداهه که امید است مطلع یک غزل زیبا گردد

 

 

               این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش   ز  قند   است   

 

 

 

 

 

                     گفتمش  اخم  چرا  ؟  لب  بگشا  با لبخند   

 

                                          گفت  اگر  غنچه  کنم باز  بیفتی  به  کمند  

 

 

 

 

                          تا  بیتی  و  گذری  دگر   شاد   باشید                     منصور 

ابیاتی از یک غزل زیبا

 

                این  واژه ی  زیبای   سخن   بیش  ز  قند   است   

 

 

 

 

 

                     صورت  زیبا  چه سود  آرد   به کور ؟   

 

                                                       پهلوانی  در  تفکـــــــر   شد   نه  زور  

 

 

                    آن که   دارد  باطنی  زیبــا  ز عشق  

 

                                                         یا که  صورت زشت و زیبا شد شعور  

 

 

                    بهتر از  آن  صــــــورت  زیبــــا  و  ناز  

 

                                                          سیرتی   دارد   ز زیبـــا  گشته  دور  

 

 

                    یا  لـباس   فــاخــــرش   بر  تن   بود  

 

                                                        کی رسد بر کهنه پوشی ذی شعور ؟   

 

 

                               تا سرایشی   دیگر   شیرین  کام  باشید                 منصور 

سه بیت از سه غزل زیبای از دل برخاسته

 

 

               این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                از بسکه  غزل  بهر  تو ای  یار  سرودم   

 

                                                     نزد  دگــــــران   ابله  و   دیوانه  نمودم     

 

 

                دل میان  آن  دو  ابرو   شـــــد  ز تاب   

 

                                                       کز  میانش  مستی  آرد چون  شراب    

 

 

 

                هر چـــه  آب  از  دیده  بر  این  آتش  دل  ریخــتم   

 

                                       شعله ور تر  گشت و خاموشی نشد بر این  لهیب  

 

 

 

                           تا  دیگر  بار  دل  زیبا پسند  شما  عزیزان  شاد  باد        منصور 

بیتــــی بداهه که امـــید است غـــزلی دلنشـــین گـــردد

 

 

            این  واژه ی  زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

               مادام  کـــه  دل  گشته  به  دام  تو   گرفتار   

 

                                       جان خسته و  دل بسته و غم هم چه پدیدار  

 

 

 

                                تا  دگر  بار    خدا  نگهدار            منصور 

بداهه بیتی که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

              این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز   قند  است   

 

 

 

 

 

               در دل  یار  نشد  یکدمه  جائی  بکنیم   

 

                                                     یا که  آواز  طرب  بام  و هوائی  بکنیم   

 

 

                    و با   این  تک  بیت بداهه    تا  دگر بار     خدا  نگهدار            منصور 

ابیاتی از غزل (((( خواب یار )))) این غزل دوازده بیت است

 

 

             این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز  قند  است   

 

 

 

 

 

              بی  گمان  شک تو مکن  مقصد و منظور منی  

 

                                             ای که  سرو  چمن و  گل  تو  به  هر انجمنی  

 

 

              یک قـــدم  باز  تو   بردار   که  بینـــم  قـــد  ناز  

 

                                            ناز من  همدم من  دل ز چه رو  می شکنی ؟  

 

 

              بلبلم  بر  گل  رویت   کــــه   به  نظم  آمده ام  

 

                                            خواب نازت  نگرم   گر چه  سخن   می  نکنی  

 

 

              و ر بیادت   بنشینم  همه  دم   چشم  به  راه  

 

                                            نروی  از  نظــــرم    یک  مــژه   بر هم  زدنی   

 

 

 

                           تا   دیگر  سرایش   شاد  و کامروا  باشید                   منصور 

بیتی بداهه که امـــید است غـــزلی دلنشـــین گـــردد

 

 

           این   واژه ی  زیبای سخن    بیش  ز   قند  است   

 

 

 

 

 

               تا  از لب  آن یار  و  صنم  کام  گرفتم   

 

                                                 دیوانه ی  مجنون  صفتی  نام  گرفتم  

 

 

 

                          تا  سرایشی  دگر  شاد و کامروا  باشید            منصور 

ابیاتی از دو غزل زیبای از دل برخاسته

 

 

              این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش   ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                یک  دهان  غنچه  و  این  خیل  مست   

 

                                                   در  خماری  گشته ام  من می پرست   

 

 

 

 

                                  و  ابیاتی  از  یک  غزل  از دل  برخاسته   

 

 

                دست  خدای  خوانان  راهی  دگر  نگیرد   

 

                                                و ر  می کشد  به  تیغم   اماده  بر قتالش   

 

                منصور اگر به دامی  کی به ز این  مقامی  

 

                                               کس اینچنین نباشد بر چشم چون غزالش  

 

 

 

              تا  مطلع و  بیت  دگر ای یار  وفادار    شادی  ببرت  باد خدای  تو نگهدار     منصور 

دو بیت از دو غــزل زیبای دلنشین

 

 

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز   قند  است  

 

 

 

 

 

              تاری از مویی که  دیدست  که گردد چو کمند ؟  

 

                                            یا  که  در بند  کند   غمزه   رخی   با  لبخند ؟   

 

 

 

                              و  بیتی  از  یک  غزل  از  دل  برخاسته   

 

 

              آنقدر  هست  که  شبگرد  خیالم همه دم   

 

                                                می دود  تا  که  ببیند   به افق   روزن  روز   

 

 

              تا  مطلع  و بیت  دگر ای  یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو نگهدار    منصور 

دو بیت از دو غــــزل زیبای دلنشین

 

 

               این  واژه ی زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                آستین بر چشم  و  پیراهن  ز مصر  آورده اند  

 

                                           تا   به  بوی   یوسفش    یعقوب  نابینا  بدید   

 

 

 

                               و  بیتی  از  یک  غزل  از  دل  برخاسته   

 

 

               روزی  که  بدادند  به  ما  جام  غم  یار  

 

                                                    پوشیده  نمودند  بر  آن  دیده ی  اغیار  

 

 

 

                                 تا  دیگر  بار           خدا  نگهدار                 منصور 

بداهه سرایی غزل ((( این غزل ده بیت گردید ))) نام غزل (( چشم غزال ))

 

 

                این  واژه ی   زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                  بر  باد  صبحگاهی  گو  بر  دمد شمالی   

 

                                                   کــز  کوی   یارم  آید   یاد  آورد   وصالی   

 

 

                  ما را  سخن نباشد  جز  روی  دلبری که  

 

                                                    با او نشسته باشم  در دیده ام  جمالی  

 

 

                  ماه  ار  نظر  نماید  گویم  که  روی او  را   

 

                                                    به از تو می نماید  ماهم دو شد  هلالی  

 

 

                  و اندر  غزل   چنانم  در وصف  او  بمانم   

 

                                                   کی میشود شباهت بر چشم او غزالی ؟  

 

 

 

 

                         این  غزل  ده بیت  گردید     تا  دگر  بار  شاد  باشید               منصور  

ابیاتی از غزل ((( مست الست )))

 

 

 

                این  واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                  تا  مست   می و  روی  وی  از  روز  الستیم   

 

                                              دست  از  غم  یار  ار چه  نشستیم نشستیم   

 

                  هر جا  سخن از   روی  نگارست  و   ز منصور   

 

                                              چشم از  همه  عالم  چه  ببستیم  و نبستیم  

 

 

 

                        این  غزل   هشت  بیت   است    تا  دگر  بار  شاد  باشید            منصور 

ابیاتی از غزل ((( نگاه گناه ))) این غزل چهارده بیت است

 

 

             این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است   

 

 

 

 

 

              اگر  این   نگـــه  گناه  و   که  بسی   نگاه  دارم   

 

                                         و گر  این  گنه  به  نهی ام  که بسی  گناه  دارم  

 

 

              به  کجا   ز دل  گریزم  که  به  دست  او  اسیرم   

 

                                          به  جز  از جمال  و  رویش   به  کجا   پناه  دارم   

 

 

              که چنان به دل  نشسته  کمرش به جان ببسته  

 

                                           ز دو  هفـته   ماه  رویی   به ســرم   کلاه  دارم   

 

 

              به  خدا  که دل نبندم  بجز  از دو چشم  و رویش  

 

                                          که بر آن دو چشم مستش چه خوشم سپاه دارم  

 

 

              همه  بر حـــذر  کــنندم   که  نظر   برش  نبندم   

 

                                             به  کــــجا  روم  ز دستش  نه  گـــریزگاه   دارم    

 

 

                       تا   دگر  بار               شاد  و   سر افراز  باشید                    منصور  

بیتـــی از یک غــــــزل از دل برخــــاسته

 

 

             این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز قند   است   

 

 

 

 

 

               از  روی  تو شد  قسمت ما  خواب  و خیالی  

 

                                          بی روی  تو  هم   بر دل  ما   گشت  ملالی  

 

 

 

                        تا  دگر  بار  دل  زیبا  پسندتان   شاد  باد                  منصور