اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

مطلع غزل ( هجر جگر )

          خلیج (((((((((((((((((((((((((((((((((((( زیبای  پارس  )))))))))))))))))))))))))))))))))))) ماناست 

 

 

            این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است   

 

 

 

        به  دلم   خونی   اگر    ز آن  جگر   انداخته ام  

 

                                                   با  دل و  هجر  جگر  عمری  عجب  ساخته ام   

 

 

                                    تا   دگر   دیدار   شاد  باشید  و کامروا         منصور

ابیاتی از غزل ( جلوه ی فروردین )

          خلیج ((((((((((((((((((((((((((((((((((( زیبای  پارس  )))))))))))))))))))))))))))))))))))  ماناست

 

          این  واژه ی   زیبای  سخن     بیش  ز   قند  است 

 

 

                                     ابیاتی  از  غزل  (  جلوه ی فروردین ) 

 

 

 

               آنکه  این  روی  تو  را   جلوه ی  فروردین  داد 

 

                                             صبر  و  آرام    تواند    به  من    بی  دین  داد 

 

 

              سخت  عجب مانده سرم بر سر این سر  وجود 

 

                                              راحت  زخم  مرا    مرهم    درد   آگین    داد 

 

 

              گر چه در  چنبر  زلف  و  به  کمندت  نه  کمند 

 

                                              ولی   انگار  گدائی    به  من   مسکین   داد  

 

 

              و ر  غزل  داد  به  منصور  و    ترنم  به  خیال 

 

                                             به تو بوی گل و هم نرگس و  هم  نسرین داد 

 

 

              گر جمال تو جمیل  است   خیالم چو خلیل 

 

                                             آتش  افتاده  بر آن    سر  به چنین بالین  داد 

 

 

              دلم از گل  نبود   بهر تو   سالی    به وصال 

 

                                                بنشیند  رخ  تو   سر به  چنین  تمکین  داد 

 

 

                           این  غزل  شانزده  بیت  است   تا  دگر  دیدار  خدا  نگهدار          منصور

غزلی دگر از منصور ( عشق سر کش )

 

 

                این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش ز  قند  است

 

 

                                     عشق سر کش     

 

 

                   ای  عشق  سر کش  آخرش  زار  و  زمین گیرت  کنم 

 

                                          با  من     نمی سازی   اگر    در  بند     زنجیرت  کنم 

 

 

 

                   گفتم  به  خون بنشسته ام  گفتی  جنونت می دهم 

 

                                           با   این  جنون  و   بی  کسی  پا بند    تدبیرت   کنم 

 

 

 

                   سنگین  دلی  دادی  بمن   رنگین رخ  و شد بی وفا 

 

                                            پیرم  بکرد  از عشق  خود   من هم   تو را  پیرت کنم 

 

 

 

                   اندر  فغانم  سوی  او    دلبسته ی    گیسوی    او 

 

                                            فرصت  ندادی  گر  مرا     ای  ناله    شبگیرت  کنم 

 

 

 

                   منصورم  و    بی  در کجا   زنجیرم    افتاده    به  پا 

 

                                              زنجیرت از  پا میکشم  چون  خود  به  تکفیرت  کنم 

 

 

                            این  غزل  یازده  بیت  است     تا  دیگر   دیدار   شاد  باشید  و کامروا       منصور

ابیاتی از یک غزل

 

 

 

                این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

 

                                                  

 

                 همه  در  فکر من  اینند  که  بس   خوش  سخنی 

 

                                              من   نه  اینم    که  ببینند   تو   منظور    منی  

 

 

                 غنچه   لعل  تو  و     روی  گلت    هر که    بدید 

 

                                               به  ز من  نیز  سراید  تو  ز بس  خوش  دهنی 

  

 

                 شبنم  از گل  نچکد  تا  تو     بگردی  به  کنار 

 

                                                 آن  دم  از  گریه  بنالد  که  تو  بهتر    ز  منی  

 

 

                 بنشین  تا  بنشانی   ببرم   حسن  و  جمال 

 

                                                  تو  چنانی  که    بگیری   دل  هر     انجمنی 

 

 

 

                 برو  منصور  که  دلداده  شدی  در همه  عمر 

 

                                                   و ر  بمیری  نرسد    بوی  گل  و     پیرهنی 

 

 

                                  تا   دگر   دیدار  کامروا  باشید    منصور

جمله ای از الهی نامه منصور

 

 

           این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است 

 

 

               الهی 

 

 

 

                          غرورم  از  سر  بردار 

 

                                        جایش  در  دل  مهر  دشمنانم  بگذار 

 

                                                    تا  چون  خودت       دشمن  دوست  گردم  

 

 

                                        تا  دگر  دیدار   خدا  نگهدار         منصور

فی البداهه

 

 

 

               این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش   ز قند  است 

 

 

 

                       ای  که  داری  میل دل  بر  می    فروش 

 

                                                    بر  طواف  سنگ  و  گل بی خود  مکوش 

 

 

                      دستی  از  در مانده   گر  گیری   ز  مهر 

 

                                                     آید  از  حق  هم   ندای       نوش  نوش 

 

 

                                    تا   دگر   سروده    خدا  نگهدار     منصور

مطلع یک غزل

 

 

 

 

              این  واژه ی   زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است 

 

 

 

                    همه  در فکر  من اینند که بس خوش  سخنی 

 

                                                من  نه  اینم   که  ببینند    تو    منظور   منی 

 

 

                                    بزودی  ابیاتی  از  این  غزل  دلنشین  و  زیبا  برایتان  خواهم  نگاشت  

 

                                        این وبلاگ  در  مقابل   هر  ۵۰۰  بازدید   یک پست  جدید  دارد

 

 

                                       شاد  باشید  و   کامروا        منصور

غزل ( عاشق هوادار )

 

 

 

               این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

 

                       دائم  ز  تو  من   شدم  چه  تبدار 

 

                                                               سرگشته و  بی  روی    تو بیمار 

 

 

 

                      و ر   حال  خراب  من     بجوئی 

 

                                                                 بگذر  ز  من  و   مرا    تو  بگذار 

 

 

 

                      عمری  ز  پی ات  دوان شدم من 

 

                                                                  غم  مانده و    این  دل   گرفتار 

 

 

 

                      صبر  از تو  کجا  توان  که کردن ؟

 

                                                                   بی چاره شدم  تو  را نه  انگار 

 

 

 

                      بانگ از دل من بسی هوا خاست 

 

                                                                     ای  یار   مکن    هوارم  انکار 

 

 

                      منصور به شور و عشق و مستی 

 

                                                                    می میرد و   همچنان  هوادار 

 

 

                            تا  دگر  دیدار   خدا  نگهدار                منصور

مطلع غزل ( سیه طالع )

 

 

 

 

 

              این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است 

 

 

 

                  من  ندانم  به  چه  جرمم   که  چنین  گشته  ز راه  

 

                                         زلفت      از   روز  ازل     طالع  من   کرده    سیاه 

 

 

 

                           تا  سرایشی  دگر   شاد  باشید  و کامروا       منصور

یک دوبیتی فی البداهه

 

 

  

 

           این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است 

 

 

                            تا   درج  غزلی  که  بشما  عزیزان  قول  داده ام 

 

                                          این  دوبیتی   شبانه  تقدیم 

  

 

 

                 نمی دانم  چه  کس  بر  من  دعا  کرد  

 

                                                     چنین    با  روی    زردم    مبتلا    کرد 

 

 

                 هر  آنکس   کرده  خیر  از خود   نبیند 

 

                                                       مرا   از  دلبرم     اینسان    جدا  کرد 

 

 

                                      تا   سرایش  بعد  خدا  نگهدار              منصور

پست موقت

 

 

 

           این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است 

 

 

 

 

                 و ر   حال  خراب  من   بجوئی 

 

                                                                بگذر  ز    من و  مرا  تو  بگذار 

 

 

                منصور  به  شور و عشق و مستی 

 

                                                               می میرد و  همچنان    هوا دار 

 

 

                                بزودی  ابیاتی  از این غزل  دلنشین  را  برای  شما  خواهم  نگاشت 

 

 

                           دوست  دار  همگی  شما  هموطنان  عزیز و  فارسی  زبانان  محترم  منصور

ابیاتی از غزل ( دوش خون )

 

 

 

 

              این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز  قند  است 

 

 

 

                                                  ابیاتی  از  یک  غزل  زیبا 

 

 

 

 

                دوش  خونی  دوشم  از  سر  تا  به  دوش 

 

                                                        دامنم  بگرفت  و    دل  شد     در  خروش 

 

 

 

 

                 گر  چه  منصور  از تو  روزش   شد  سیاه 

 

                                                          شب  نشینم  هر  شبم   با  می  فروش  

 

 

                                          بزودی  برای   شما  عزیزان  غزلی  دلنشین  خواهم  نگاشت 

 

 

                                    آسمان  شعر  و  غزل  در  بلاگفا   نیز   سروده های  منصور را  داراست

تک بیتی فی البداهه

 

 

               این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز قند  است 

 

 

                حلقه ی  جادوی  دوست    سلسله ی موی  اوست  

 

                                            هر  که  دراین  حلقه  شد   شاهد جام  و  سبوست 

 

 

 

                         دوستدار  همگی  شما  عزیزان     منصور

بزودی با سروده عمو نوروز

 

 

              این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند است 

 

 

 

                  صدای پای  زیبای    عمو  نوروز  می آید 

 

                         نمیدانم  چرا  او  با دلی  پر  سوز می آید 

 

 

                                      زمستانی  غم  انگیز  است 

 

                                                        دلم  از  غم  چه  لبریز  است 

 

 

 

                                بزودی  این  سروده  را  در  اسمان  شعر و غزل  در بلاگفا خواهید  خواند 

 

                                     تا    سرایش  دگر   خدا  نگهدار        منصور

تک بیتی از یک غزل

 

 

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

                                               تک بیت  غزلی  از  منصور 

 

 

 

                  شیرین  نه  منم    ز شور     رویش 

 

                                                        شوریده  شدم  لبش چو  حلواست 

 

 

                                     ابیات  بیشتری  از این  غزل  را  در  وبلاگ  اسمان  شعر و غزل 

 

                                                    در بلاگفا  بخوانید   در لینک  همین  وبلاگ 

 

 

                                                  تا  دگر  دیدار  بخت یار  خدا  نگهدار   منصور