اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

غزل ( پگاه )

                            این    واژه ی      زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است



                                       


                      کلیه غزلهای مندرج در این وبلاگ از سرایشهای منصورگروسی است


                                       غزل ( پگاه )  این  غزل  دوازده  بیت  است



            تو  چنان  بدل  نشستی  که  نمیدهی مجالی


                                                    به  عجب   در  آن  فتادم    که   نهایت   کمالی



            در    دیده  وا    نمودن  به  پگاه    و    بامدادان


                                                     چه بفال نیک آید تو  عجب  که خوش  جمالی




           منم  و  خراب بختم  که  چنین  بحال  سختم


                                                      بفراق  بر   نشستم   که  رسم   به  اتصالی




           شده بخت  من  به  عقرب نظری  برت  نبندم


                                                     ولی از  قفا  بگویم   که  تو حسن  بی زوالی




           غم بیکسی ز من شد  ز تو بر منم ستم شد


                                              چکنم به کس چه گویم ؟ شده هر دمم چو سالی




          همه  دم  امید  منصور شده با  تو  بر نشیند


                                                     ولی  از   وصال رویت    نبود  به   جز   ملالی




                         تا  د یگر     د یدار  شاد     باشید    و  کامروا                                       منصور

غزل ( بیدمشک )

                این واژه ی  زیبای  سخن  بیش   ز  قند  است




                                    غزل  ( بید مشک ) این  غزل  چهارده  بیت   است



           آنکه این  خم  ببر    ابروی  شیرین  انداخت


                                                        یا که  زلف تو  بر آن  طره ی پر چین انداخت



           ز بر     چشم      من    زار    پریشان  نزار


                                                        از چنین روی نگارین  که چه پروین  انداخت



           بوی   مویت    سر   ما  برده   و بر باد کند


                                                        بید مشک  از  قدمت غالیه بالین  انداخت



           چند  از آن  لعل  بگریم ؟ که مرا تاب بشد


                                                     دشمن ار جور کندچون تو نه چندین انداخت



           غنچه  مستور   نماند  به  گلستان وجود


                                                      سخنی گو  دهنت بوی به نسرین  انداخت



           بکش  این  جان  مرا  تا که نگویند  تو را


                                                        ملخی را  ز نظر دیده ی  شاهین انداخت



           دین  منصور   نظر   کردن بر خوبان است


                                                         دم  مبادا که  مرا از سر این دین  انداخت


                                       تا   د یگر  د یدار   خدا  نگهدارتان  باد                        منصور 

غزل ( قداره )

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است




                                 غزل  (  قداره  )  این  غزل  ده  بیت  است



             منکه   قداره ی  عشقت    ز غلاف  آوردم


                                                      تو بگو بی دل و  دینم  چه  خلاف  آوردم ؟



            مهرت  از  روز  ازل  در     دلم   افتاد  بلند


                                                      لکن   اینجا  ببرم    همره     ناف   آوردم



            چونکه  ماما   بگرفتی و   بریدی  آن ناف


                                                گفت و هی عشق  از ین ناف و شکاف آوردم



             هرچه  گشتند  طبیبی که  مداوا  بکنند


                                                    بدترم  شد که  عجب  رسم  خلاف  آوردم



             منم  اواره ی  این  کوه  و بیابان  و کویر


                                                      رو بهر سو چه به هر کوه و شکاف  آوردم



             روزی ام  گشته چنین کز تو  پریشان  باشم


                                                        خاک بر سر  شدم   آنروز که  ناف آوردم



             نفروشد چو   که  منصور    گدائی   درش


                                                        گر  گدایم  دلم  از  هر چه معاف   آوردم




                           تا  دیگر  د یدار  بخت  یار  خدا  نگهدار                                          منصور


غزل ( همنشین بهار )

             این   واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز   قند  است 

 

 

 

                       مطلع  غزل  ( همنشین  بهار ) 

 

                                ابیات : ده  بیت 

 

 

           در   دلم  عکس  رخت  بسکه  بکار   آمد  و  رفت 

 

                                                   گوئی    از  منظر  من    روی  نگار    آمد  و  رفت 

 

 

 

                ابیاتی  بیشتر  از این  غزل  را میتوانید  با  همراهی  آسمان شعر و غزل  در  بلاگفا  بخوانید     منصور

غزل ( مدهوش اغوش )

           این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند   است 

 

 

                        ابیاتی  از  غزل   ( مدهوش آغوش ) 

 

 

 

                      چه  تقدیری  برایم  گشته  پاپوش 

 

                                                              که  رویت  دیدم  و   نادیده  آغوش 

 

 

                     کجا  از  فکر  من  بیرون  بگردی ؟ 

 

                                                                و یا رویت شود بر من  فراموش ؟ 

 

 

                     خرامان می روی من هم شتابان 

 

                                                              نگاهت  میکنم دل می زندجوش 

 

 

                     غلام  روی تو نی گشته منصور 

 

                                                      که صد همچون منی کردی تو مدهوش 

 

 

                           این  غزل  ده  بیت  است     تا  دیگر  دیدار  خدا  نگهدار     شاد باشید        منصور

ابیاتی شاید ( غزلی ) فی البداهه حال که غزلی شد نامش ( غرقاب )

             این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

                    اینک  برای  شما  عزیزان  همراه  ابیاتی  فی البداهه  می سرایم 

 

 

 

 

                 یادم  آمد  که  شبی  با  تو به  مهتاب  شدم 

 

                                                        و ز حضور تو  و  دل  شاد و  چه  بیتاب  شدم 

 

 

                دستت  افتاد  بدستم  چه  بگویم به چه حال

 

                                                         بعد از آنهم همه شب بهر تو بی خواب شدم 

 

 

               ناله ها کرده  دلم   بهر   وصالت   شب  و روز 

 

                                                          باده ی  وصل تو  خوردم  ز تو  سیراب  شدم 

 

  

              بگذارم   که  بگویم   ز  تو     منصور   نه   دم 

 

                                                          شده عمری به جدل  غرقه  به  غرقاب  شدم  

 

 

 

                   تا   دیگر  دیدار   دادار   نگهدار   شما  باد                                                                         منصور

 

 

غزل ( خنجر هجر )

              این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

       بدست  ساقی  خوبان  شدم  چه  ساغر  نوش 

 

                                                         نه  من  به  خنجر هجرت  چنین  شدم مدهوش 

 

 

       ز  بسکه    کشته   فتادست   بر  درت  ز  فراق 

 

                                                          بسی  ز  غمزه  چو  منصور می روند  از  هوش 

 

 

                  این غزل   هفت  بیت  است  تا  دیگر  دیدار  بخت  یار  خدا  نگهدار                                        منصور

مطلع غزل ( مجال خیال )

            این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است 

  

 

                           مطلع  غزل  مجال  خیال 

 

                                                               این  غزل  ده    بیت   است 

 

 

 

 

              آنچه  کردم  تا  بگردم  ز ین   خیال 

 

                                                              فکر رویت  کی  دهد  بر من  مجال 

 

 

                              تا  دیگر    دیدار  بخت   یار  خدا  نگهدار                                                    منصور

بیتی از مثنوی مناحاتنامه ی منصور

             این  واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

 

 

                                          یا الهی     انت   ربی  ذو الجلال  

 

                                         ای  که  در وصف ات نمیاید  خیال   

 

 

                ادامه ی  این  مثنوی  را   لینک همین وبلاگ اسمان شعر و غزل  در  بلاگفا

 

 

 

                           تا دیگر  دیدار  خدای  لایزال  نگهدار  شما  باد    منصور

مناجاتنامه ای در مثنوی

     این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند   است 

 

 

                     مناجاتی  در  مثنوی 

 

 

              یا  الهی   انت  ربی  یا  کریم 

 

              قادری هم خالقی انت الرحیم 

 

 

این  مثنوی  بیش  از  نود  بیت  است    شاد باشید                      منصور

مطلع غزل ( اتش دل )

           این   واژه ی   زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

 

 

                              ز  آنکه  او  این  دل  بیچاره ی من  را  نشناخت 

 

                              بین  حقیرم  که  حریقم  به  چنین  روز انداخت 

 

 

 

                                    این  غزل  هشت  بیت  است  تا  دیگر  دیدار  خدا  نگهدار   منصور

مطلع غزل ( زوال ) غزلی فی البداهه

           این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است 

 

 

 

 

                               مکن  این کار    که   دل  را  بکشیدی  به  زوال 

 

                               دل چه  کردست  که اینسان تو کنیدش پامال ؟ 

 

 

 

                                                       تا  دیگر دیدار خدا نگهدار          منصور

پست موقت

           این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند   است 

 

 

 

 

                          اسمان شعر  و غزل       بزودی     بروز  خواهد  شد  

 

 

                                   با مطلع و بیت  دگر  ای  یار وفا  دار 

 

                                   تا بار  دگر   باد    خدای  تو  نگهدار 

 

 

                                         تک بیتی  فی  البداهه 

 

 

 

                            از  ازل  حلقه ی  افلاک  بر آن   طره   نشست 

 

                           هر که   آن  حلقه  نبیند  نظرش  باشد   پست 

 

 

 

                      نظرات  انتهای   صفحه       تا   دیگر  دیدار   خدا   نگهدار                     منصور

غزل ( جام شکسته ) فی البداهه

            این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

 

 

 

                         و  اینک  غزلی  فی البداهه  برای  شما  عزیزان  همراه 

 

 

 

 

                 من  آن  جامم  که  بی  می  گر  شکستم 

 

                                                         سکوتم    را    مبین    بس    ناله  هستم 

 

 

 

                 از    آن  روزی        بدیدم    روی     ماهت 

 

                                                           صنم   دیدم     که    اکنون    بت  پرستم 

  

 

 

                چو  شمعم  نی  که  شب روزم  بسوزم 

 

                                                           مگر  من   غیر  تو    دل  بر   که  بستم ؟ 

 

 

 

                 من  و  منصور    اگر    بی    در  کجاییم 

 

                                                            ولی  این را  بدان    دلبسته     هستم   

 

 

                      این        غزل   تقدیم     به        عاشقانی   که     همیشه     دلبسته ی     یارند  

 

 

                      تا  دیگر    دیدار    دادار  بی  یار  نگهدارتان  باد      نظرات  انتهای  صفحه     منصور

 

 

غزل ( سلطان عشق ) غزلی از دل بر خاسته این غزل بیست بیت

          این   واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

 

               آن  چنانم  کز    او    پریشانم 

 

                                                             چه  کنم   بر     امید   جانانم 

 

 

              حالتی  دارم     از  قیامت  او 

 

                                                               قامتش  می کشد به فرمانم 

 

 

              به  قفا  میکنم  نگه    هر دم 

 

                                                               تا  ببینم  چه  می رود  جانم 

 

 

              گرچه سر بر هوای  او  بکشم 

 

                                                               سر  از او  هم  همی گریبانم 

 

 

              من بسختی و  او به آسانی 

 

                                                                 میکشد میرسد  بلب  جانم 

 

 

              هر که دارد   بملک پادشهی 

 

                                                              مفتخر هستم اوست سلطانم 

 

  

               ور طلب او کند  به   نزد حریم 

 

                                                                سگ نباشم که سر بدستانم 

  

 

                شور منصوری ار ز من برخاست 

 

                                                                 بسکه   افتاده   در پی  جانم 

 

 

 

               عشق او را نه لب تواند  گفت 

 

                                                               جان کشد مسلخش که قربانم  

 

 

                  نظرات  انتهای  صفحه    تا دیگر  دیدار  بخت  یار خدا  نگهدار                               منصور