این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
تو دگر کی هستی ؟
که دلم را بردی
بسوی بد مستی
ز تو بر تکفیرم
نه که بر تدبیرم
ز چه دل را بردی ؟
تو دگر کی هستی ؟
به دلم بنشستی
به نظر چون حوری
به تو گر نزدیکم
ولی از من دوری
تو دگر کی هستی
که دلم را بردی بسوی بد مستی
همه گر شوری تو غم منصوری تو
تو دگر کی هستی ؟
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
تا چند نشینم و نظر به درگاه کنم ؟
از بهر رخی ماه همی آه کنم ؟
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
رفیق خوشدل و بی غش بمن بگو تو کجاست ؟
ز چشم حسرت بی مایه گان عجب غوغاست
نه کوله بار طـــراوت نه کوره راه امــــید
شکسته دست رفقاقت نه حرمتی بر جاست
ابیاتی از این غزل از دل بر خاسته را در اسمان شعر و غزل در بلاگفا بخوانید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آن دمی دیدم تو را خوردم زمین
دست افتــــاده نگیری نازنین ؟
تا دگر بار بخت یار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آنچه دیدم من از آن روی خوش و رب ودود
یادم آمد که نموده است چه خلقت به وجود
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
وجودم وقف رویت شد چه حاصل
که عمرم شد ز هجرت محو و باطل
تا بیت دگر باد خدای تو نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
شوری به دل افتاده که گفتن نتوانم
امشب ز غمش راحت و خفتن نتوانم
من غنچه ی پژمرده ی این باغ و خزانم
افسوس من اینست شکفتن نتوانم
این غزل هشت بیت گردید تا دگر بیت شاد باشید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
کـــوچه باغی از غزل دارم هنوز
نی که یک گل یک بغل دارم هنوز
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
نمی خواهم بگویم اینکه پستی
ولی باید بگویم خود پرستی
ابیاتی از این غزل را در اسمان شعر و غزل در بلاگفا بخوانید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آنکه مرا در دل است دیده نبیند چه سود ؟
خاطر و عاطر شود گر که رخ اش می نمود
هر چه بکردم درنگ عمر من از دست شد
دست به دامان وی تا که شود بر ورود
قامت دلدار ما بر دل و بنشسته بود
ز آندم و او بر قیام من به کنارش قعود
عقل و دل عاقلان یکدمه تاراج شد
کی بتوان باز را صید کـــبوتر نمود ؟
مردم عارف که دید در بر آن گل عذار
تا به تماشا رود بیند و دینش ربود ؟
غیرت عشاق مست کی بگذارد تمام
نقش رخ اش بر کشم ؟ به که نگویم چه سود ؟
دولت منصور شد گر که به ملکی برفت
یار دلارام ما کی نتوان او ستود ؟
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
از همان روزی که مهرت در دلم بیدار شد
من چه گویم ؟ حالتی مانند بوتیمار شد
دل زیبا پسندتان شاد بادا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
یادت از خـــاطر مـن کی برود ای که بهـــار
با تو بودم ز چه رفتی ؟ که شدم سنگین بار
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
هــوس وصل تو کردست چنـــانم که فراق
شده بازیچه ی دستم مکن این طاقت طاق
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
گر اهل دلی مخوان بجز یار کسی
جــز او نبــود به ناله فـــریاد رسی
تا دگر بار خدا نگهدار منصور