اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

نوروزتان سرشار از شادی بادا

 

 

 

              این  واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز   قند است 

 

                               با نیایش  سال  نو  به  استقبال  نوروز   برویم 

 

 

                                      لازم  بذکر  است که  این  سروده    

 

                                   نوروز   سال  گذشته  سرایش  گردید  

 

 

                    یا  محول   الحول   و  الاحوال 

 

                                                                  با من آن کن که رو کند اقبال 

 

                    یا مقلب   القلوب  و   الابصار 

 

                                                           شادی  آور  به روی من همه حال 

 

                    یا     مدبر    اللیل  و   النهار 

 

                                                               تا  تو باشی  کجا  برم   آمال ؟ 

 

                   حول  حالنا  الی  احسن حال 

 

                                                              تو  بگردان به  شادی ام احوال 

 

                   چون   ندارم   بجر    توام    یاور 

 

                                                            یاوری  کن  که  سر کنم  امسال 

 

                   ای  جمیلی  که  دولت  افزائی 

 

                                                             آنچنان کن که  خوش بود  احوال 

 

                   دست  ایرانیان  بسوی  تو  شد 

 

                                                              و ز  تو خواهند دشمنان به زوال 

 

                   من و منصور چشممان بر توست 

 

                                                             نبود   جز تو  هم    امید و  خیال 

 

                   آنچه دیدم  شد از تو در همه حال 

 

                                                             به  ز  پارم  نما  ز  مال  و  جمال 

   

 

                          بهار  و  سالی  زیبا  و    دلگشا  در  پیش  داشته  باشید                 منصور

با جملاتی از الهی نامه منصور به استقبال سال نو برویم

 

 

                 این  واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

                           الهــــــــــــــی

 

 

 

                                سالی  به  وصالت  نشستم 

 

                                                     طرفی  بر نبستم 

 

                                                           ای که دلیل راهی 

 

                                                                   تو بی کسان را پناهی 

 

                                                                               راهی بنما  به  آهی 

 

 

 

                                سالی  زیبا  و  بدون   اندوه   در پیش  رو  داشته  باشید               منصور

ابیاتی فی البداهه

 

 

                 این واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

                     صدایم کن  که حالم   بس خرابست 

 

                                                             دلم  تنگ  تو  و  جــــــام  شرابست 

 

 

                    من  از  نوروز  و گل  جز  تو   نخواهم 

 

                                                              دمادم   ناله ام   همچون   ربابست 

 

 

                    بیا   منصــور  خود   بر  جام  بنشان 

 

                                                            تو  می دانی  که  دنیا بی  دوامست 

 

 

 

                                        دل  زیبایتان  مدام   بهاری  بادا                            منصور

تک بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

 

                 این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش ز    قند است  

 

 

 

                     گفتم  از یار  بگویم   ولی  انگار  دلم  غمگین است 

 

                                           گر چه نوروز پر از بوی گل و لاله و هم نسرین است  

 

 

 

                                         دل  زیبایتان  مدام  بهاری  بادا                       منصور

اسمان شعر و غزل بزودی با ابیاتی از غزل ( عمو نوروز )

 

 

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

 

                   صدای  پای  زیبای  عمو  نوروز  می آید 

 

                                                      نمیدانم چرا او  با  دلی  پر سوز می آید  

 

 

                                        شاد باشید  و همیشه  بهاری                  منصور

مطلع غزل ( شب سیاه )

 

 

              این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز    قند  است  

 

 

                 شرح  هجران  تو  گفتم  به شب  افتاد  سیاه 

 

                                                 جای  گل  بوسه ی  تو بر  لبم  افتاده  چه  آه  

 

 

                                تا  دگر  دیدار  خدا  نگهدار                                        منصور

تک بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

 

               این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز  قند  است 

 

 

 

                     دلی دارم که  خون  کی   چون  کبابست 

 

                                                       رهی  رفــــــتم  که  پایانش  خـــــرابست 

 

 

 

 

                                تا   دگر  دیدار  بخت  یار     خدا    نگهدار                          منصور

ابیاتی از غزل ( یار نا مهربان )

 

              این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

 

 

                    من که  نا  مهربان  شده   یارم 

 

                                                                  عشوه پیش  آمدست  و  آزارم 

 

 

                   عاشق صادقم   ولی   چکنم ؟ 

 

                                                                کــــم  بود   نزد   یار  مقـــــدارم 

 

 

                   من چه نازک  دلم  مثال  تنش 

 

                                                               کی  توانم   دلــــم  نگـه     دارم 

 

 

                  روی  یــارم    ندیدنش  بهتــــر 

 

                                                               تا  ببینم  میـــــــــان  اغیــــــارم 

 

 

                   عشق من در خفا و صبرم  رفت 

 

                                                               پرده  بر  شد  عجب  ز  اســرارم 

 

 

                   او  سخن  گوید و چنان  مستم 

 

                                                               که  بلــــــرزد  زبان  و  گـــفتـارم 

 

 

                   و ر  بمــــیرم  از ین  دل  آزاری 

 

                                                              بخـــــــــدا   بهر  او   ســــزاوارم 

 

 

                   هر چه  منصور میکشد دل خویش 

 

                                                              او  چه پیچد  دمـــار و  طـــومارم 

 

 

 

                                     تا  سرایشی  دگر  خدا  نگهدار                     منصور

شعری نو اما فی البداهه

 

                این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است 

 

 

                        ز   دلم  می گویم 

 

                                دل  تیپا  خورده 

 

                                              ز  جفا  هم  مرده 

 

                                                        دل  هر جایی  بدبخت  لطیف 

 

                                                                  چون  حبابی  ز  نگه  میشکند 

 

                       ز  دلم  می گویم 

 

                                   که  چسان  حیران  شد 

 

                                           ز  غمت  ویران  شد  

 

                                                    دگر  این  دل  نشود  همره  من 

 

                                                                        که  تو را  می خواهد 

 

                                                          تو  بیا  تا  که  ببینی  دلم  آواره  شده 

 

                                                                            به  که  گویم  غم  هجر  ؟   

 

                                      تا   دگر  بار   خدا  نگهدار                                            منصور

بیتی فی البداهه

 

 

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است 

 

 

 

                    خم  این  کوچه  هنوزم  چه  بغم  در  بندم 

 

                                                    گریه ها  می کنم  و  بر  دل  خود میخندم 

 

 

                                      تا  دگر بار  خدا  نگهدار                          منصور

راز و نیاز ( جکایت ) این سروده سی بیت است

 

 

             این  واژه ی  زیبای   سخن  بیش  ز   قند  است 

 

 

 

                 بی  نمازی  شد به  مسجد  تا نیاز 

 

                                                           گوید و    راز  دلش     با    بی  نیاز 

 

 

                چونکه دستش را کشیدی سوی دوست 

 

                                                      عابدی گفتا  تو  اینسان  خوان نکوست 

 

 

                من چهل  سالم  چنین کردم  نماز 

 

                                                           تا بگیرم  چاره ای    از  چاره  ساز 

 

 

                بی نماز از او  بپرسیدی  چهل ؟ 

 

                                                     دست  بر سویش   نمودی ؟   وای  دل 

 

 

                 بر قیام  آورده   قد  هم  بر سجود 

 

                                                            تا  همه  ذکر   تو  بینند  و  شهود 

 

 

                 این  ریا  باشد   نه  دستی  بر  نیاز 

 

                                                          من  به  یک  خلوت  از او  گیرم  نیاز 

 

 

                 هر  زمان  کار  من  افتادی   به گیر 

 

                                                             گویمش  یارب  بیا    دستم   بگیر 

 

 

                 من  کنونم دل  بر او  گشتی  چو تنگ 

 

                                                            امدم    مسجد  کنم    یکدم  درنگ 

 

 

                 رو  تو  بیرون  دل  ز  این   تزویر کن 

 

                                                            و ز  ریا  خالی  هم   از  تکفیر   کن  

 

                سفره ای  داری  که نامش  جا نماز 

 

                                                          این  ریا   بردار   و   دل  کن  بر  نماز 

 

 

                می  بخور  اما   دل    آزاری   مکن 

 

                                                             بهر دل  هم    مردم   آزاری   مکن 

 

 

               رو  تو  این  دست و دلت  تطهیر کن 

 

                                                            ناله ای  اندر شب  و    شبگیر  کن

 

 

                 تا  به یکدم حاجتت  گیری ز دوست 

 

                                                           حاجت از  ما باشد و دل ز آن اوست 

 

 

                مسجد و  میخانه  بر ما  گر  یکیست 

 

                                                          جای دل هم مسجد و میخانه نیست 

 

 

                           این  سروده سی  بیت  است  تا  دگر دیدار  شاد باشید          منصور

شعری نو اما فی البداهه

 

 

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

 

 

                در  این  پست برای شما عزیزان  شعری نو  و فی البداهه میسرایم 

 

 

 

               چه  کسی  می فهمد ؟ 

 

 

                      چه  کسی  درد   مرا  می فهمد ؟  

 

                                   بجز از  آنکه مرا  همدرد  است 

 

 

              بازم  آمد  نوروز 

 

                      منم و  بغض  گلو گیر  

 

                                          همی بس  پر  سوز 

 

                                                          همچو  شمعی  که  بسوزم   شب و  روز 

 

               شده  منصور  ز شادی  بس  دور 

 

                       درد  من  را چه  کسی  می فهمد  ؟ 

 

                                 نه  طبیبی  که  مداوا  بکند 

 

                                         نه حبیبی  که  مدارا  بکند 

 

                                                        بازم  آمـــد  نـــــــوروز 

 

                                                                    و منم  بس پر ســــوز 

 

 

 

                            تا   دگر  دیدار     خدا  نگهدار                                     منصور

بیتی فی البداهه

 

 

              این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز    قند  است 

 

 

 

                روز  اگر شاد  افتد  و   طالع  بگردد  رام  رام 

 

                                                  من  دگر  کی  بینم این  حال  بد و  روز  درام 

 

 

 

                               ایام  بکام  و   شاد باشید                                   منصور

غزلی فی البداهه تقدیم بشما عزیزان

 

             این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

 

 

             هر که  گفتا  که  صدای  دهل  از دور  خوش است 

 

                                         خلوت  انس  مــــرا  ناله ی  تنبـــــور خوش  است 

 

 

             می کشم   ناله ز دل  همره   سازم  شب  و  روز 

 

                                          گهگهی  ترک و گهی ناله چه  با شور خوش است 

 

 

              گر  چه  دستـــم  نرسد   تا  ز  لبت   گیرم   کــام

 

                                          لب  شیرین  تو هم   با  دل  پر  شور  خوش است 

 

 

              ناله ها   گر چه    شنیدم   ز دل و  عشق و ز مهر 

 

                                          بر  شنیدن  ز دل  غمکــش   منــصور خوش است 

  

 

                           این  غزل  هم     همچون    غزلهای    فی البداهه    پس  از سرایش 

 

                               ابیاتی  به  آن   اضافه  خواهد   گردید . شاد باشید       منصور

ابیاتی از غزل ( عشق آتشین )

 

 

           این  واژه ی   زیبای  سخن    بیش  ز  قند   است  

 

 

            دل دیـــــوانه  ندانم  ز  چه  دیــــوانه ی  توست 

 

                                            سرم از اینهمه غم  مانده به  افسانه ی توست 

 

 

           دیشب  از عشق  تو  من  تا  بسحر  نالــــــیدم 

 

                                             کار جان  و   دل من  ناله  به  ویرانه ی  توست

 

 

           هر که رفت از نظرم در دل  و سر جایش نیست 

 

                                            تو  برفتی  ز  نظر  دل   به  ابد  خانه ی  توست 

 

 

           آتشین  عشقــی  اگر   کس  نتــواند  فهـــمید 

 

                                             دل  منصور  ولی  عاشق و مستانه ی  توست  

 

 

                 این  غزل  ده  بیت  است    تا دگر  دیدار  لب  زیبای شما  خندان  بادا      منصور