این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
من از این نزار و زارم که دلم شده به بازی
نه که چشم دلنوازی نه که یار جانگدازی
نه صنم نه می نه مستی نه هوای بت پرستی
چکنم در این بیابان ؟ برسان تو چاره سازی
نه که مه نه شور عشقی نه شبی نه شب نشینی
نه هوای آه و راهی نه که پرده ای ز سازی
نه گلی بچشم منصور و نه که قبله ای نمازی
چکنم به هجر و زجرم برسان تو دلنوازی
تا بار دگر خدا نگهدار منصور