این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آن موی بنا گوش ات دل برده به رسوایی
زیور که نمی خواهی از بسکه تو زیبایی
خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آن قدمگاه و وقوف تو چنان شد محمود
که کنند آدمی و جن و پری جمله سجود
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
و این غزل دوازده بیت گردید که ابیاتی دیگر تقدیم
این زمستان رفت و بازم شد بهار
جلوه ی نوروز و بلــبل بی قــرار
یادت آید کوره راه پر ز برف ؟
تا به ده رفتیم و آتش در کنار ؟
یادت آید بوسه ای دادی به من ؟
گفتی از یلــــدا بماند یادگار ؟
یادت آید پشت شیشه در اتاق
تیر و قلبی را کشیدی با بخار ؟
می شود یلدا و منصور و تو باز ؟
ای امان از دست و بند روزگار
تا دگر روز خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
تا نفس می آیدم با مهر و سوز
با تو هستم ای که هستی دلفروز
تا دگر سرایش دل زیبا پسندتان شاد بادا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
غزلی در جواب امیر نظام گروسی که سرود
اگر آن کرد گروسی به دست آرد دل ما را ....
من از یارم نمی خواهم بجز آن چشم زیبا را
به عالم هم نمی بخشم دو چشم و قد رعنا را
مرا روزی نظر بودی بر آن روی دلارایش
که یوسف کس ندید اینسان ز چاه ار شد هویدا را
و گر در وهم من گنجد لب شیرین گلفامش
مگر در وصف می آید جمال آن دلارا را
شبان بی روی مه رویش نگه بر آسمان دارم
گهی ماهم نظر باشد دمی هم بر ثریا را
و گر زهرم خوراند او چنان شوقم بخوردن را
که گویی دستش آورده به نزدم لوز و حلوا را
مرو با کرد گروسی بیا منصور و دل بر کن
که بس رفتند و او برده چه جانهایی به یغما را
این غزل دوازده بیت است تا دگر روز خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آنکه صد عارف و زاهد ز رخ اش بی دین شد
وه جمالش نه چو گل . گل ز رخ اش آذین شد
تا دگر دیدار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
انا فی الحال صلواتی و قیامی و سجود
رخ زیبای تو بینم چه به چشمم مشهود
تا دگر روز خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
استخوان می سوزد از خوان غمش
جان فدا می کردم ار می دیدمش
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
شکر او را که لبی همچو شکر شد به کنار
نه که شهدی نه بدیلی چو لب آن دلدار
بسیار راغبم که برای شما عزیزان
غزلهایی بنگارم که تا کنون مانند آنها نه جایی شنیده و نه خوانده اید
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
قد کشیدم زیر چشمی میکنم من یک نگاه
تا ببینم صورتت را ای نصیبم از تو آه
این غزل از دل بر خاسته شش بیت است
تا دگر روز خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
خاک پایت سرمه ی چشمان من
می شود روزی شوی مهمان من ؟
خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
و با بیتی بداهه و از دل برخاسته
از تو ماندست برایم نه بجز چشم تری ؟
من ز عشقت نگذشتم تو ز من میگذری ؟
خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
انتخابت نه بخواب و که به بیداری شد
رخ زیبای تو در شب چه خریداری شد
خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
چند از آن روی بنالم که ز سر تدبیرست
بوی زلفش نه در اینجا که چه عالمگیرست
تا بار دگر باد خدای تو نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
اسیر خمــــارم خمــــار فراق
مرا طاقت از هجرت افتاده طاق
تا بار دگر خدا نگهدار منصور