بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

          این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش    ز    قند    است 

              آنکه  صد  عارف  و  زاهد  ز  رخ اش   بی دین شد 

                                                وه  جمالش  نه  چو  گل . گل ز  رخ اش  آذین شد 

                              تا   دگر  دیدار               خدا نگهدار               منصور