اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

اسمان شعروغزل و ... تک بیتهـای زیبــــای منصورگروسی

بیتها و تک بیتهای زیبا . آسمان شعر غزل فقط با وبلاگهای ادب پارسی و موسیقی اصیل ایرانی تبادل لینک می نماید

بیتی بداهـــه که امـــید است غـزلی دلنشین گـــردد

 

 

             این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

 

 

 

 

 

                من  به دو عالم  کجا می دهم ابروی یار  

 

                                           آنکه مرا میکشد با سر یک موی خویش   

 

 

 

                                   تا  دگر  سرایش   کامروا باشید            منصور

بیتـی از یک غـــزل از دل برخــــاسـته شـش بیت است

 

 

             این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

 

 

 

 

 

               رو تـــیر  بلا  را  به  دعــا دفـع  خطر کن  

 

                                            تا  اینکه  ببینی  تو به این  دیده  خدا را  

 

 

                                     تا  دگر  بار   شاد  باشید               منصور 

بیتی بداهـــه که امیـــد است غــزلی دلــنشین گــــردد

 

 

                این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

 

 

 

 

 

                   روی  وی  و  آن  خـــم  ابروی  اوست   

 

                                                یاد  من   آرد  همه دم  دوست دوست  

 

 

 

                                   تا   سرایشی  دگر     شاد   باشید              منصور  

بیتی بداهـه که امیـد است غزلی دلنشین گردد

 

 

           این  واژه ی  زیبای   سخن   بیش   ز  قند  است   

 

 

 

 

 

 

            در چنبر  زلفت  من  اگـــر  تاب  ندارم  

 

                                                جز  یک دل  بی مایه ی  بیتاب  ندارم   

 

 

                                تا  دگر سرایش    خدا  نگهدار            منصور 

دو بیت از یک غــــزل از دل برخــــاسته

 

 

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                     چنان  گشتم  ز  رویش مست و مدهوش  

 

                                               که  دل  بر نعره  ز او  لب  گشته خاموش  

 

 

                    چه  کــارم    مفلسی  شد   تا  قیـــامت  

 

                                               و  مفلـــس نامــــه  من  دارم  ز  ابروش   

 

 

 

                                   تا   بار  دگر   کامروا   و  شاد    باشید            منصور   

بیتی از یک غــــــزل از دل برخـاسته و بیتی بداهه

 

 

             این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش   ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                نه  دستی  دارم این دم  تا که  گیرم  پای  تدبیرم  

 

                                         که  در این های و هوی فکر خود دارم چه میمیرم   

 

 

                                                    و  بیتی بداهه    

 

 

                اسیرم  بدستش  رهیدن کجاست  ؟    

                                                        دلم  مرده  شد  گو  تپیدن  کجاست ؟  

 

 

 

                                   تا   بار   دگر          خدا   نگهدار                           منصور 

مطلع یک غزل از دل برخاسته (( این غزل ده بیت است ))

 

 

             این  واژه ی   زیبای سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

              گفتم  از  دشمن  خــود   درد دل   آرم   بر دوست  

 

                                  چون  نگه  کردم  و دیدم  که مرا دوست  عدوست  

 

 

 

 

                                    این  غزل  ده  بیت  است                    منصور

بیتی بداهــه کـــه امیــــد است غـزلی دلـنشین گــردد

 

 

                  این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                     در گرفت  این دل  ز بس  فریاد کرد   

 

                                                            نالـــه ها   از  تیر  آن   صیــاد کـــرد  

 

 

 

                                   در گرفت =  آتش گرفت             شاد   باشید              منصور

بیتی بداهــه که امیــد است غـزلی دلـنشین گــردد

 

 

               این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                   چه کس  گویم ؟ طبیبم  قصد  جان  کرد   

 

                                                 چنان  قصدی  که  دل  را  در  فغان  کرد   

 

 

 

                                       تا   دیگر  سرایش           شاد    باشید       منصور 

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفـت بیت است

 

 

              این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                یک  نفس از من  به دو لب گشته بند  

 

                                                     غم  بخورم   جـــای  لب  همچو  قند   

 

 

 

                                         تا   دگر  بار      شاد  باشید           منصور 

بیتـی از یک غــــزل از دل برخـــــاسـته شـش بیت است

 

 

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                  به هر قدم  که  گذاری تو  چاه  آه  منست  

 

                                           به  جای  پای  تو  هر جا  چه  چاه منست   

 

 

                                       تا  دگر   بار        خدا    نگهدار              منصور  

بیتی بداهـــه که امیـــد است غـزلی دلـنشین گــــردد

 

 

                این  واژه ی   زیبای سخن   بیش ز  قند  است  

 

 

 

 

 

                     گیرم که  مرا  به  بند خود  کردی  پیر  

 

                                               از  بند  دل شکسته  داری  تو  گزیر ؟   

 

 

                                         تا   بار  دگر           خدا   نگهدار      منصور 

بیتـی بداهــه که امیــد است غـزلی دلـنشین گردد

 

 

                   این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

 

 

 

 

 

                     چه شود گر که  شبی  با من  تنها  باشی ؟  

 

                                               غمکش  این  دل   غمدیده ی  رسوا  باشی  

 

 

 

                                          تا  دگر   سروده   شاد  باشید                  منصور 

بیتی از یک غــزل از دل برخــــاسـته

 

 

             این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

 

 

 

 

 

               ز  زخم  خنجری  تبدارم  امشب  

 

                                                       ز  خنجر ابرویی  بیمارم  امشب    

 

 

 

                                    تا  دگر  بار             خدا  نگهدار               منصور

 

بیتــی از یک غــزل از دل برخاسته

 

 

            این   واژه ی  زیبای  سخن   بیش   ز  قند   است   

 

 

 

  

 

              چندیست  که  ما را  دل  دیوانه  کنارست  

 

                                              دیوانه  دلان  را  غم  دنیا  به  چکارست ؟  

 

 

 

                                          تا   بار  دگر       خدا   نگهدار          منصور