بیتی فی البداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز     قند  است 

                وجودم   وقف  رویت  شد   چه حاصل 

                                                          که  عمرم شد  ز هجرت  محو  و  باطل 

                               تا  بیت  دگر  باد  خدای  تو  نگهدار                    منصور