ابیاتی از غزل ((( لب یار ))) این غزل چهار ده بیت است

                 این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است   

                      بر لب  آمد  جان  و  لب  جانانه را  بر خود   ندید  

                                          کــــز همه  ببریده ام   امــــا  ز تو   نتــوان  برید  

                     گرچه او ما را  به هیچ  اندر همه  عالم فروخت   

                                           ما  دل  او را  به   عالم  کی   توانستی  خرید ؟  

                     در  خمار  چشم   اویم  مستی ام  رفته  ز یاد   

                                            شاخی از  گل  دارم  و  دل  بر کجا  شاید  پرید  

                     سعی ام  این  بود  و  نگویم  درد دل را با  تو یار  

                                            بر دهان  شد جان و طاقت بر سر طغیان رسید  

                     بس  سخن آمد ز منصور و بسی  بر  نظم  شد  

                                            لکـــن  او  دل  برده  و   دل  بهــر  او   باید  تپید  

                                 تا   دیگر  بار    خدا   نگهدار                       منصور 

الهی نامه و بیتی از یک غزل دلنشین

                این   واژه ی  زیبای   سخن   بیش  ز   قند  است   

                                                      الهـــــــــــــــی   

               منصوری  داری  که  بی  وصلت  بی طاقت است   

                         و  بر وصلت  بی  لیاقت    

                                    بی  لیاقتی ام  را  به بی طاقتی ام  ببخش    

                                                  که بی  صبرم  بی  نهایت    

                                                    و  بیتی  از  یک  غزل   

                 دشمن  نکند  آنچه  تو کردی  به  من ای  یار   

                                                 حق  این  بودش ؟ رو  که  مرا  کار  فغانست    

                         تا  دگر  بار   و دیگر  سرایش      شاد  و کامروا   باشید              منصور 

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته شش بیت است

             این   واژه ی    زیبای   سخن   بیش   ز  قند   است 

                      چون  روی  با خود  سلامت  می بری 

                                                       چون  بیایی  هم  تو  طاقت  می بری 

                                        این  غزل   شش   بیت  است                     منصور