بیتی از یک غزل از دل برخاسته هفت بیت است

           این   واژه ی   زیبای    سخن   بیش   ز   قند   است 

                    اشکم  روان   ز  رشک تو  شد  نازنین جمال 

                                             مهرت  برون  کجا  رود از  این  دل  و خیال  ؟ 

                                   تا  دگر بار             بهار دل  باشید               منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای  سخن    بیش   ز   قند   است 

                        چو  قلیانم  که   آتش  بر  سر  افتاد 

                                                     و  دودم   از  جگر   بر  هر   در  افتاد  

                             تا   دگر  روز      نوروزی   باشید                منصور

بداهه سرایی غزل

           این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش  ز   قند  است 

                       یاد  او  چشم   مرا    باران  گرفت 

                                                       خاطراتش   در خیالم   جان  گرفت 

                      رفت اگر   از نزد  من   آن  بی  وفا 

                                                         او که با دستی ز من پیمان گرفت 

                       هر  کجا  گشتم  به صحرای  خیال 

                                                         روی خود را او  ز من  پنهان  گرفت 

                            این   غزل   هشت  بیت  گردید     چون گل  با  طراوت   باشید       منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز  قند   است  

                      زلف  درازش   اگر     زهد  و   نمازم   ببرد 

                                               گاه  گل  آمد  ولی   قند  لبش  لب  نخورد 

                                      تا  دگر  بار          بهار دل   باشید               منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

                    بگشا   در  میخانه    که   نوروز  بیامد 

                                                        و ز  باغ و  گل  آن  بوی  دلفروز  بیامد 

                                                   همیشه     نوروزی  باشید              منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای  سخن    بیش     ز   قند   است 

                      چون  بهار  آمد  ز  من  هم  توبه  برد 

                                                     می   به  همراه    لبش   باید  بخورد 

                                   تا  دگر  بار    دل  زیبای  شما   بهاری  باد            منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

          این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش    ز   قند   است 

                  بر گو   سخنی  تا  که  ببینم  لب  زیبات 

                                                زیبا  دهنم   از لب  تو  من شده ام  مات 

                                    تا   یار  دگر         بهار دل   باشید                منصور

بیتی دگـــــــــر از همین غزل

           این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                        من  دلم  دنبال  او   گر  کو بکوست 

                                                       او  برای من   نه معشوق  آبروست 

                                       تا  دگر  بار           بهاری  باشید           منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند  است  

                       او  خم  مویش  چو  ابرویش  نکوست 

                                                     من  نمازم    بر   خم    ابروی  اوست 

                                              تا  دگر  بار      شاد  باشید            منصور

بیتی دگر از غزل بهاران

           این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز   قند  است 

                           با  بهاران  با  گل و  مهر و  امید 

                                                            میتوان نازی  ز آن  رویش  خرید 

                                            تا   بار  دگر     بهاری  باشید               منصور

بیتی دگر از همین غزل

          این  واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز    قند   است 

                     بر  خم   زلف  سیاهش  چو  که   یلدای  بلند 

                                             تا  سحرگه    بنشستم   چه  خمار   آمده ام 

                                    دل  زیبا  پسندتان      بهاری  باد               منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی    زیبای    سخن   بیش   ز  قند  است  

                    لب جوی  و   لب  یار  و   به  بهار  آمده ام 

                                                تو  بگو  من  به  زمین  بهر  چکار  آمده ام ؟ 

                                       تا  دگر  بار        بهاری  باشید            منصور

بیتی دگر از غزل بهاران

           این   واژه ی   زیبای  سخن     بیش   ز   قند  است 

                          با بهاران  میشود  سرمست  شد 

                                                       یا   به   پهلوی  گلی   هم    آرمید 

                                      تا  بار دگر        شاد  باشید               منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این  واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                     ای  دل  بنال    که  یارم  کنار   نیست 

                                                   بی  روی  او   که  بهارم   بهار  نیست 

                                  تا   دگر  بار              بهاری  باشید                 منصور

بیتی از یک غزل از دل برخاسته

          این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز   قند   است 

                 من و  زاهدی و  حاشا    که  رهش  دگر  بگردم 

                                            نگهی  دگر  به  من  کن   که   منم   خمار  باده 

                                        این  غزل   هشت  بیت  است               منصور