بیتی از یک غزل و بیتی بداهه

              این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

              رو  قد ما را  ببین  شد  ز غمت  چون  کمان   

                                              تا  به کی  از  آن  قدت  من  بکشم ؟  الامان  

                                                     و  بیتی  بداهه   

              مادام  به  دام  تو  گــــرفـــــتار  چـنـــیـنم   

                                                پنهان چه کنم  زار و چنین  گوشه  نشینم   

             تا  مطلع و بیت  دگر  ای  یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو  نگهدار    منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                             ای  کمانکش  با  کمانم   بیش  از این   بازی مکن 

                             تو  گر  ابرو  در کمـــانی   من  کــمر   اندر  کمـــان 

                                   تا   بار  دگر                  خدا        نگهدار                 منصور

بیتی بداهه کـــــه امیـــد است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز  قند   است 

                        دستم نمی رسد  که کشم  بر کمان  تو 

                                                   با کس  چه گویم  از  لب و  زیبا  دهان تو  

                                      تا  بار  دگر          خدا         نگهدار                 منصور