ابیاتی از سروده ی (((( گل وصل )))) چهل و سه بیت است

        این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                رفتی  و   نرفــــتی  از  دلم  یار   

                                                     دارم  که  ز هجر غم چه  بسیار   

               بردی  و   نبــردم  از   تو   دل  را   

                                                     از   بهر  خــــدا   دلم   نگــــهدار   

               دادم   تو  ندادی ام   اگــــر  دل  

                                                     جان هم ز پی اش  شود  پدیدار   

               گفتم  که   در این  بقیت  عمر   

                                                       جز  خدمت  تو  نشــد  سزاوار   

               هم  در  عجبم  از این  مکافات   

                                                       جور  از تو و  من  شدم  گرفتار   

               قاتل  که   تویی  نبــاشد  انکار   

                                                      بس کن دگر این عذاب و کشتار   

               خون  من  اگــــر  حلال  باشد   

                                                        تیغم   بزن  و   بگـــــو  سزاوار   

               منصور  و  فراق  زجر و هجرش   

                                                       دیوانه  ز  عشق او  نه  هشیار   

           ابیات  بیشتر  از این  غزل  در اسمان شعر بلاگفا      تا  بار  دگر  خدا  نگهدار    منصور