ابیاتی از غزل (((( خواب یار )))) این غزل دوازده بیت است

             این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش   ز  قند  است   

              بی  گمان  شک تو مکن  مقصد و منظور منی  

                                             ای که  سرو  چمن و  گل  تو  به  هر انجمنی  

              یک قـــدم  باز  تو   بردار   که  بینـــم  قـــد  ناز  

                                            ناز من  همدم من  دل ز چه رو  می شکنی ؟  

              بلبلم  بر  گل  رویت   کــــه   به  نظم  آمده ام  

                                            خواب نازت  نگرم   گر چه  سخن   می  نکنی  

              و ر بیادت   بنشینم  همه  دم   چشم  به  راه  

                                            نروی  از  نظــــرم    یک  مــژه   بر هم  زدنی   

                           تا   دیگر  سرایش   شاد  و کامروا  باشید                   منصور