این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
به خوابم آمدی همچون بهاران
پر از گل بودی و چشمم چو باران
تو غرق نور و من چون ابر ریزان
تو با لبخند و من نالان نالان
تا دیگر بار بهار دل باشید منصور