ابیاتی از یک غزل زیبای عارفانه

               این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

                 گر سر  ننهم   بر  قدمت   عاشق  پستم   

                                                همسایه  گواهی بدهد  من  ز تو  مستم   

                 گفتم به دورنم که بجوش ای سر عشاق   

                                                گفت از چه بجوشم که خم می ز الستم   

                 ساقی تو بیا  تا که  ببینم  دمی  از وصل   

                                                افتاده شدم  گر که نگیری  تو  به  دستم   

                          تا  دیگر  بار   شاد  و   شیرین  کام  باشید                منصور 

مطلع یک غزل زیبای دلنشین این غزل ده بیت است

           این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

              هر شب  از  دست تو  من  تا بسحر می نالم   

                                       ولی  از  عشق  تو و  دل  به  خودم  می بالم   

            تا  مطلع  و بیت  دگر ای یار  وفادار    شادی  ببرت  باد  خدای تو نگهدار     منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی شیرین گردد

                این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                    سینه ام   از دست   خـــون آلود  اوست  

                                              خون رساند بر دو چشمم همچو جوست  

                                    تا  دیگر  بار   شیرین  کام  باشید        منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

                    اگر که  خاک من افتد به دست  فخٌارم 

                                                 کجا ز  عشق  تو  من   دست  بر  دارم 

                                        تا   دگر   سرایش       شاد باشید           منصور

بیتی بداهه کـــــه امیـــد است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز  قند   است 

                        دستم نمی رسد  که کشم  بر کمان  تو 

                                                   با کس  چه گویم  از  لب و  زیبا  دهان تو  

                                      تا  بار  دگر          خدا         نگهدار                 منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز  قند  است  

                     از  دست  تو  ای  ماه  شبان  خانه  نشینم 

                                              فکرم   همه  اینست   که   آن  روی   ببینم 

                                       مدام    شیرین  کام   باشید                  منصور

بیـــــتی از یک غـــــزل از دل بر خـاستــــــه

           این    واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز   قند  است 

                    دست او   بر چنگ و   چنگم  موی او 

                                                 او  به  ساز گوش  و  من  بر  ساز دل 

                                 تا بار   دگر             خدا نگهدار             منصور