این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
من به دو عالم کجا می دهم ابروی یار
آنکه مرا میکشد با سر یک موی خویش
تا دگر سرایش کامروا باشید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دلـــبر چـو یکی تاب بر ابرو انداخت
از دیده چه آبم که به صد جو انداخت
تا دگر سرایش شاد باشید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ای کمانکش با کمانم بیش از این بازی مکن
تو گر ابرو در کمـــانی من کــمر اندر کمـــان
تا بار دگر خدا نگهدار منصور