دو بیت از دو غــــــزل ز دل بر خــــــاسته

         این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است 

                   ترسم   ز دلم  دو باره  آید  سازی   

                                                        گر  در پی  او  باز  روی  می بازی    

                           و  بیتی  از  غزلی  دیگر  این غزل  هفت  بیت  است   

                   من  امشب  تا  سحر   بر درگه  میخانه  می خوابم  

                                  نه  هشیارم  که من همچون یکی دیوانه می خوابم