سه بیت از سه غزل زیبای از دل برخاسته

               این   واژه ی   زیبای  سخن   بیش   ز  قند  است   

                از بسکه  غزل  بهر  تو ای  یار  سرودم   

                                                     نزد  دگــــــران   ابله  و   دیوانه  نمودم     

                دل میان  آن  دو  ابرو   شـــــد  ز تاب   

                                                       کز  میانش  مستی  آرد چون  شراب    

                هر چـــه  آب  از  دیده  بر  این  آتش  دل  ریخــتم   

                                       شعله ور تر  گشت و خاموشی نشد بر این  لهیب  

                           تا  دیگر  بار  دل  زیبا پسند  شما  عزیزان  شاد  باد        منصور 

ابیاتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

              ز آتش   عشقی  دل  من  در گرفت  

                                                  شعله ی آن خاست  به پیکر گرفت  

             آتش  آن   پیکر  و  تن  گـــــر گرفت  

                                                  دست  بشد  دامن  داور  گــــرفت   

                 تا  مطلع و  بیت دگر  ای یار  وفا دار       شادی  ببرت  باد  خدای تو نگهدار