بیتـی بداهــه که امیــد است غـزلی دلـنشین گــردد

           این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند   است  

             تو ای  دیده  اگر  خون  هم  بریزی   

                                                        چو  این  در  را  نبندی  در ستیزی   

                                   تا  دیگر   سرایش     شاد  باشید              منصور  

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

              این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز   قند    است 

                         وا مانده شدم  در  ره  تو   همسفری  نیست 

                                                    از  خانه ی من   بر  در  میخانه   دری  نیست 

                                              و  بیتی  دگر  از همین   غزل           هشت بیت  گردید 

                        درمــانده تر  از  من   که  بود  ای بت  عیٌـــار ؟ 

                                                     همچون که منم کس که چنین دربدری نیست 

                                                    تا   دگر  بار      شاد  باشید              منصور