ابیاتی از یک غزل

                این   واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

                 این  مسجد و  میخانه  نمودند   بهانه   

                                      بر دل  نظری کن که شما عین خدایید    

             وی اهل  ریا   بر در دل  خانه  بسازید  

                                        بر  راه  ریا  منـــظر  یزدان  نتوان  دید   

           دل  کعبه  نما  بر حرمش  کن تو  طوافی  

                                                   بیت  الحرمست  این دل و انگار  ندانید  

                                          دنباله ی  این  غزل  را  در  لینک    ذیل  بخوانید 

          http://asemanesher.blogfa.com/comments/?blogid=asemanesher&postid=193&timezone=12600  

                               تا   دگر  بار              شاد  باشید                          منصور 

بیتی بداهه کـــــه امیــــد است غزلی دلنشین گردد

              این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز   قند    است 

                         وا مانده شدم  در  ره  تو   همسفری  نیست 

                                                    از  خانه ی من   بر  در  میخانه   دری  نیست 

                                              و  بیتی  دگر  از همین   غزل           هشت بیت  گردید 

                        درمــانده تر  از  من   که  بود  ای بت  عیٌـــار ؟ 

                                                     همچون که منم کس که چنین دربدری نیست 

                                                    تا   دگر  بار      شاد  باشید              منصور