دو بیت از دو غزل زیبا

              این   واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                آتش  عشقم  به  چنین   ره  کشید  

                                                      هر نفسم  ناله ی وصلی  بر اوست  

                                    و  بیتی  از  یک  غزل  زیبای  از دل  برخاسته   

                تا  روی گل    ببینم   حـــاصل  شــــود  وصالی  

                                       عمری  بغم  نشستم سالی ز پی چه سالی !   

                    ابیات  بیشتر از این  غزل را  در اسمان شعر  در بلاگفا  بخوانید   منصور 

ابیاتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

              ز آتش   عشقی  دل  من  در گرفت  

                                                  شعله ی آن خاست  به پیکر گرفت  

             آتش  آن   پیکر  و  تن  گـــــر گرفت  

                                                  دست  بشد  دامن  داور  گــــرفت   

                 تا  مطلع و  بیت دگر  ای یار  وفا دار       شادی  ببرت  باد  خدای تو نگهدار