دو بیت از یک مثنوی

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند است   

                 یک  نگاهم   در  پگاهم  آرزوست   

                                                     تا  بیفتد  بر نگاهش  آنکه دوست   

                 صورتش  را  این چنین  زیبا  کشید  

                                                      کس  به عالم  رخ  چنین زیبا  ندید  

                                         این   مثنوی   پانزده  بیت  است               منصور

بیتی از یک غــــزل از دل برخـــاسته شش بیت است

             این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                 ســینه هم  از دست  خــون آلــود  اوست  

                                          خون  بیاید  از دو چشمم  همچو  جوست  

                                        تا سروده ای  دگر          خدا نگهدار        منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                  آنچه گفتیم  و  ندیدیم  ز آن  روی  تو باز  

                                        قصه ها می طلبد  ز آنکه مبارک قدمی  

                                      تا  بار دگر         خدا نگهدار             منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

               این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

                 مادام که  دام  موی او  بسته به  پا شد  

                                             از بند کمندش نه که تن  دل نه رها شد  

                                 تا  دگر  سرایش               شاد باشید           منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند است  

                ما که  روی  گل او  سیر  ندیدیم و  برفت  

                                         شربتی  از لب  لعلش  نچشیدیم و برفت  

                                        تا  بار دگر          شاد باشید           منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخــــاسته شش بیت است

              این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                مقصود نه سود ست  که غایت نظر توست  

                                          گـــر  مرده کنی   یا  به  حیاتم  برســــانی  

                                       تا  دگر بار             شاد باشید                منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخــاسته شش بیت است

              این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند است  

               عیب ات  نمی کنند  چو خونی  جگر  کنی  

                                           یا همــچو  من  تو  دو  صـــد   در بدر  کنی  

                                        تا  بار دگر                خدا نگهدار               منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند است  

             به خیالم  همه دم بوی گل  آمد به کنار  

                                          ز آندمی  روی من  از او  بشدی  بر دیوار  

                                    تا دگر بار         خـــــــدا نگهدار              منصور

بیتی بداهه که امیــد است غـزلی دلـنشین گردد

             این  واژه ی  زیبای سخن   بیش  ز قند است  

              جورست به جوری که مرا دادرسی نیست   

                                     از سوی عزیزی که  مرا  همنفسی نیست  

                                  جورست = ستم است  /  به جوری که = به نحوی که 

                                                                 منصور

بیتی از یک غـــزل از دل برخــاسته شش بیت است

              این   واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

               صد  نکته   ز این   ترانه   باقیست   

                                                       گوشی  شنوا  بگو تو  با  کیست ؟  

                                          تا  سروده ای  دیگر       شاد باشید       منصور

بیتی از یک غـــزل زیبای از دل برخـاسته هفت بیت است

             این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند است   

                 ریزه ریزه   چکه چکه    خون  چکید  

                                                  از دلم  ز آن  دم که  رویش را بدید    

                                همه ی  واژه های  این غزل  از  زبان  شیرین   پارسی  است

                                        مدام             شاد  باشید                منصور

مطلع و مقطع یک غزل هشت بیتی

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

              گر صف کشند جمله ی خوبان تو بهتری  

                                               و اندر خیــــال و  فکر و  ضمیرم  مکرری  

              منصور اگر که  چشم تو  افتد  به دیگری  

                                                خـــاطر نمی شود که  به دیگر  بپروری  

                                          تا  دگر بار     شاد باشید                   منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

              این واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                 گل  ندارد  بوی  آن  روی  تو  ماه   

                                                      تا کی از  نادیدنت  باشم  به  آه ؟  

                                 ایامی خوش     در پیش رو    داشته  باشید               منصور

بیتی از یک غزل از دل برخاسته

                 این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند است  

                 از ملخ  موری به جز رانش  اگر نتوان  کشید  

                                            چشم  زیبا بین  بجز  آن غیرت و  همت ندید  

                                       تا  دیگر سروده          شاد  باشید            منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

              این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز قند  است    

              چند از آن  رو  همچو  نی از دل  برون  آید نفیر ؟  

                                    تا کی از هجران  بگویم  گشته ام  فرتوت و پیر ؟  

                                        تا بار دگر             خدا  نگهدار             منصور