بیتی بداهه کـــــه امیـــد است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز  قند   است 

                        دستم نمی رسد  که کشم  بر کمان  تو 

                                                   با کس  چه گویم  از  لب و  زیبا  دهان تو  

                                      تا  بار  دگر          خدا         نگهدار                 منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز  قند  است 

                                  سر  پریشــان  چو ســر   زلف  پریشــان  تو شد 

                                  دل به کوی ات همه دم بین  که چه دربان تو شد 

                                             تا  دگر  بیت               خدا  نگهدار                منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

             این    واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز    قند   است 

                       قدر شب وصال   هر آنکس  نکرد و شکر 

                                                       کفاره اش   نشستن  در   پشت در  بود  

                        هشت  بیت  است   ابیات  بیشتر  در  اسمان شعر و غزل  بلاگفا                منصور

مطلع و مقطع یک غزل از دل بر خاسته هفت بیت است نام غزل (( اب حیات ))

           این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش  ز   قند  است 

                         چشم دلم  بر تو چنان  گشته مات 

                                                       بر دگـــران   کی  برود   تا  وفـــات 

                         و ر  نکـــنی  من  بکـــنم  التفــاط 

                                                       بر لــب   مــنصور   تو  آب  حیـــات 

                                     تا   بار دگر                خدا    نگهدار                  منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

            این   واژه ی   زیبای   سخن   بیش    ز   قند   است 

                          فتنه  در باغ  طرب  از  دم  آن  یار  افتاد 

                                                 نار  هجران   به دل از   آتش  زنٌار  افتاد 

                                     تا  بار  دگر           شاد  باشید              منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هفت بیت است

            این   واژه ی    زیبای    سخن    بیش  ز   قند  است 

                      با  حلاوت  کس  نگیرد  کوی  عشق 

                                                         خـــارها  در دل   خـلیدن  می کــند 

                                        تا  دگر سرایش        خدا     نگهدار            منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخــــاسته هشت بیت است

             این    واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز   قند   است 

                              گفتم  دلا   بگــذر  ز من   او را  جوابش   کرده ام 

                              کاندر فراق  روی گل   صد بار  من  غش  کرده ام 

                                             این  غزل   هشت   بیت است          منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

                      سخت  نشستی تو  به خاطر و یاد 

                                                          کـــز  قــدمت   پای  من و   انقیــاد 

                                                   شاد    باشید                    منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند  است 

                       کمر  باریکی و  بس  سرکشی  یار 

                                                          خـــدا را   رحمــی  آور   بر من  زار 

                                          تا  بار دگر           خدا  نگهدار              منصور

بیتی بداهه کـــــه امیـــد است غزلی دلنشین گردد

             این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش   ز  قند   است 

                          گــــر گلویم   تر نشد   از  جــــام می 

                                                      در خماری  ز آن  لبت من تا  به کی ؟ 

                                            تا   دگر بار         خدا   نگهدار               منصور

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته شش بیت است

             این   واژه ی    زیبای   سخن   بیش   ز  قند   است 

                      چون  روی  با خود  سلامت  می بری 

                                                       چون  بیایی  هم  تو  طاقت  می بری 

                                        این  غزل   شش   بیت  است                     منصور