بیتی از یک غزل

            این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز  قند  است  

                    دل  من   بی  گل  رویت   چه  غـــریبانه  بمـــرد 

                                          هر شب از هجر رخت چشم من استاره  شمرد 

                     تا مطلع  و بیت دگر ای  یار  وفا دار      همواره  خدای  تو بود  یار و نگهدار         منصور