بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

          این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                شوری   دگر  از    دیدن  رویت    به  هوا  خاست 

                                             پای تو  به  هر جاست  دو چشم  منم  آن جاست 

                                            تا  دگر بار              خدا نگهدار              منصور