بیتی از یک غزل از دل برخاسته

          این    واژه ی    زیبای    سخن     بیش    ز   قند   است 

                 موئی  از من  نبود  حلقه ی  مویت  که  نجست 

                                                 تو  مگر   بر  سر   آن  طره   چه  دامی  داری  ؟ 

                                               تا   دگر  بار          خدا  نگهدار            منصور