بیتی از یک غزل از دل برخاسته

         این    واژه ی    زیبای   سخن     بیش    ز   قند   است 

               این همه  جور  و  جفایت از  چه  باشد ؟ از چه روست ؟ 

                                      نا  ندارم    تا  بگویم     دشمنم   گشتی    تو  دوست 

                                       تا   دگر   روز             خدا   نگهدار           منصور