بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی    زیبای    سخن      بیش   ز   قند   است 

                 منم  که    دامن  خود  را    بخون  بیالودم 

                                                        ز بس  غمش  بکشیدم  ز  هجر  فرسودم 

                                         دل   زیبایتان   مدام   شاد                    منصور