بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

        این    واژه ی    زیبای    سخن     بیش    ز    قند   است 

               هر چه  کردم  ندهم  دل   تو  که  چشمت  نگذاشت 

                                            این چه  چشمیست  خدایا  به دلم  مهر تو کاشت ؟ 

                                 تا  بار دگر           خدا    نگهدار                   منصور