این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
و اینک برای شما عزیزان ابیاتی از یک غزل
نام غزل ( بیدار دلان ) این غزل یازده بیت است و حدود چهار سال پیش سرایش شده
پیش رویت همه گلهای چمن چون خارند
و ین چنین صورت زیبا دگران کی دارند ؟
پای آن سرو قد و دست بر آن قد چو سرو
خوش نماید بدمی جان به برش بسپارند
عجب از چشم تو دارم شب روزش چون ماه
به خمارست و کسان در بر آن بیدارند
حیف از آندم که تو باشی و سری در بر غیر
یا که چشمی به شبان با تو به هم بگذارند
چیدن میوه ی لعلت نشود جز که بهار
به زمستان دل و چشمی به برش بگمارند
نشود گفت که منصور چه شیرین سخنست
سخن از روی تو بر شعر و غزل بسپارند
نقل از اسمان شعر و غزل در بلاگفا تا مرغ سحر خدا نگهدار منصور