بیتی بداهـــه که امـــید است غـزلی دلنشین گـــردد

             این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                من  به دو عالم  کجا می دهم ابروی یار  

                                           آنکه مرا میکشد با سر یک موی خویش   

                                   تا  دگر  سرایش   کامروا باشید            منصور

بیتی بداهه که امیـد است غزلی دلـنشین گردد

              این   واژه ی زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

                    دلـــبر چـو  یکی  تاب    بر ابرو  انداخت   

                                          از  دیده چه  آبم  که  به صد جو انداخت   

                                         تا    دگر  سرایش            شاد باشید           منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

           این   واژه ی   زیبای    سخن    بیش   ز   قند   است 

                             ای  کمانکش  با  کمانم   بیش  از این   بازی مکن 

                             تو  گر  ابرو  در کمـــانی   من  کــمر   اندر  کمـــان 

                                   تا   بار  دگر                  خدا        نگهدار                 منصور