دو بیت از دو غزل زیبای دلنشین

               این  واژه ی   زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است   

               بادی آمد  که  برد  کوی  تو   خاکستر  من  

                                               تا  ببینی  که  غمت  کرده  چه با  پیکر من  

                                           و   بیتی  از   یک  غزل    دیگر   

               من   بخــودم  نامــدم  اینجـــا  روم   

                                                         بلکه  دلم  در پی  جام و  سبوست  

              تا  مطلع و بیت  دگر  ای یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو نگهدار     منصور 

ابیاتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این  واژه ی   زیبای  سخن  بیش  ز   قند  است  

              ز آتش   عشقی  دل  من  در گرفت  

                                                  شعله ی آن خاست  به پیکر گرفت  

             آتش  آن   پیکر  و  تن  گـــــر گرفت  

                                                  دست  بشد  دامن  داور  گــــرفت   

                 تا  مطلع و  بیت دگر  ای یار  وفا دار       شادی  ببرت  باد  خدای تو نگهدار  

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته هشت بیت است

             این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش  ز  قند  است 

                     بازم  این   دل   آتشی  از  سر  گرفت 

                                                           دیده چشمش  دید و غم  پیکر  گرفت 

                                         تا   بار  دگر            خدا  نگهدار                     منصور