این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
کـــوچه باغی از غزل دارم هنوز
نی که یک گل یک بغل دارم هنوز
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
نمی خواهم بگویم اینکه پستی
ولی باید بگویم خود پرستی
ابیاتی از این غزل را در اسمان شعر و غزل در بلاگفا بخوانید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
آنکه مرا در دل است دیده نبیند چه سود ؟
خاطر و عاطر شود گر که رخ اش می نمود
هر چه بکردم درنگ عمر من از دست شد
دست به دامان وی تا که شود بر ورود
قامت دلدار ما بر دل و بنشسته بود
ز آندم و او بر قیام من به کنارش قعود
عقل و دل عاقلان یکدمه تاراج شد
کی بتوان باز را صید کـــبوتر نمود ؟
مردم عارف که دید در بر آن گل عذار
تا به تماشا رود بیند و دینش ربود ؟
غیرت عشاق مست کی بگذارد تمام
نقش رخ اش بر کشم ؟ به که نگویم چه سود ؟
دولت منصور شد گر که به ملکی برفت
یار دلارام ما کی نتوان او ستود ؟
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
از همان روزی که مهرت در دلم بیدار شد
من چه گویم ؟ حالتی مانند بوتیمار شد
دل زیبا پسندتان شاد بادا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
یادت از خـــاطر مـن کی برود ای که بهـــار
با تو بودم ز چه رفتی ؟ که شدم سنگین بار
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
هــوس وصل تو کردست چنـــانم که فراق
شده بازیچه ی دستم مکن این طاقت طاق
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
گر اهل دلی مخوان بجز یار کسی
جــز او نبــود به ناله فـــریاد رسی
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
شوریده تر از این دل کس دیده در این عالم ؟
دائم ز غــم یارم با دل چه به جنـــجالم
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
از آن لب او شنیده بودم
امــا شکـرش ندیده بودم
بزودی ابیاتی از این غزل در اسمان شعر و غزل در بلاگفا خواهید خواند منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
عمری به گذر باید تا پخته شود خامی
عمرم شده بر هجرت آنهم چه به بد نامی
تا دگر بار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
همه خفتند صنم جز من و دل بیداریم
تو چه دانی ز لبت شب همه شب تبداریم
تا مطع و بیت دگر ای یار شادی به دلت خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
گر چه ز هجران گل غم بدل اندوخته
از تو چه پنهان کنم خرمن من سوخته
تا بیتی دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
من دعاگوی توام گر که دهی یک کامم
همره کام تو گر هم بدهی دشنامم
تا سرایشی دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
قتیل عشق او را غم نباشد
بجز وصلش دگر مرهم نباشد
بزودی ابیاتی از این غزل منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
بوی عود و زخمه ی زیبای عود
یاد یار دلنشــــــین فـــکرم ربود
تا دگر بار خدا نگهدار منصور