دو بیت از دو غزل

            این   واژه ی    زیبای  سخن    بیش  ز  قند   است  

              پنهان  چرا  کنم  که  شدم  رند  کافری  

                                                   در  مسلخ  آمدم  که تو  جانم  بدر بری  

                                              و  بیتی  از  غزلی  دیگر   

              شبی  آن  یار سیمین پیکرم  خفت   

                                                        کنارم  تا  سحر   اینگونه   می گفت  

              تا  مطلع  و بیت دگر ای  یار  وفا دار   شادی  ببرت  باد خدای  تو نگهدار     منصور