دو بیت از یک غــــزل از دل برخــــاسته

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                     چنان  گشتم  ز  رویش مست و مدهوش  

                                               که  دل  بر نعره  ز او  لب  گشته خاموش  

                    چه  کــارم    مفلسی  شد   تا  قیـــامت  

                                               و  مفلـــس نامــــه  من  دارم  ز  ابروش   

                                   تا   بار  دگر   کامروا   و  شاد    باشید            منصور