دو بیت از دو غــــزل از دل برخــــاسته

               این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است   

                  نگاهی کرد    چشمش  آشــنا  بود   

                                                  تو  گویی  عمری از این دل  جدا بود   

                                            و مطلع   غزلی  دیگر    

                  آن  کیست  که  با  یار  من اش  کار  ندارد ؟  

                                        او  را  چـــو   ببیند  ســــر  و  دیوار  ندارد  ؟   

                            تا  دیگر  بار    شیرین  روزگار    باشید               منصور 

بیتی از یک غزل از دل برخاسته

                این  واژه ی  زیبای  سخن  بیش  ز  قند  است  

                             گر که  بسوزی  به قهر  و ر  بگدازی  به جبر   

                             کی  ز تو  سر بر کشم  وصل  توام  آرزوست   

                                        تا   سرایشی  دگر          شاد  باشید          منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

             این    واژه ی    زیبای    سخن    بیش   ز  قند  است 

                                  سر  پریشــان  چو ســر   زلف  پریشــان  تو شد 

                                  دل به کوی ات همه دم بین  که چه دربان تو شد 

                                             تا  دگر  بیت               خدا  نگهدار                منصور

بیتی بداهه ی عارفانه

          این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش   ز   قند   است 

                 درد و   مرهم   در هم  آمد   بر سرم 

                                                       گم شدم در  خود نه  من  من  دیگرم 

                                        تا  دگر  بار    دلشاد  باشید                منصور