بیتی بداهه که امیــد است مطلع یک غــزل زیبــا گردد

             این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش ز  قند  است   

              دل  عاشق همه  غم  باشد و خواب نه بر تمکین است  

                            عاشقی  کـــی بود  از   آنکـــه   ســـرش   بالین است  

             تا  مطلع  و بیت  دگر  ای یار وفادار  شادی  ببرت  باد  خدای تو  نگهدار    منصور 

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

            این   واژه ی    زیبای   سخن    بیش  ز  قند  است 

                   ز تـــاب  ابرویش   دل  گـشــته   بی تـــاب 

                                             ز چشمش هم دو چشمم  گشته از خواب 

                             همیشه    عاشق  پیشه    باشید                     منصور

بداهه سرایی شعر نو

             این   واژه ی   زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است 

                 دلم  پر درد  و  پر  رنجست 

                       نمیدانم  کجا  گنج است  

                            من  آن  خلوت  نشین  در  زیر  مهتابم 

                                             همه شب  بهر او  بی خواب  بی خوابم 

                                          در  این  بیغوله ی  تاریک  بس  ناجور  می خوابم 

                                          در  این  سرمای  جانسوز و  شب  دیجور  در  خوابم 

                                          صدای  زوزه ی   گرگی  ز  دورا دور  می اید  

                                           دلم  در  شور  می اید 

                                          عجب   پر  درد  و  پر  رنجست 

                  این  شعر  نو  و   بداهه سرایی  بسیار  طولانی  گردید    شاد  باشید  منصور