دو بیت از دو غــزل زیبای دلنشین

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز   قند  است  

              تاری از مویی که  دیدست  که گردد چو کمند ؟  

                                            یا  که  در بند  کند   غمزه   رخی   با  لبخند ؟   

                              و  بیتی  از  یک  غزل  از  دل  برخاسته   

              آنقدر  هست  که  شبگرد  خیالم همه دم   

                                                می دود  تا  که  ببیند   به افق   روزن  روز   

              تا  مطلع  و بیت  دگر ای  یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو نگهدار    منصور