بیتی بداهه که امید است مطلع یک غزل زیبا گردد

               این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش   ز  قند   است   

                     گفتمش  اخم  چرا  ؟  لب  بگشا  با لبخند   

                                          گفت  اگر  غنچه  کنم باز  بیفتی  به  کمند  

                          تا  بیتی  و  گذری  دگر   شاد   باشید                     منصور 

دو بیت از دو غــزل زیبای دلنشین

             این   واژه ی   زیبای   سخن    بیش  ز   قند  است  

              تاری از مویی که  دیدست  که گردد چو کمند ؟  

                                            یا  که  در بند  کند   غمزه   رخی   با  لبخند ؟   

                              و  بیتی  از  یک  غزل  از  دل  برخاسته   

              آنقدر  هست  که  شبگرد  خیالم همه دم   

                                                می دود  تا  که  ببیند   به افق   روزن  روز   

              تا  مطلع  و بیت  دگر ای  یار  وفادار   شادی  ببرت  باد  خدای  تو نگهدار    منصور 

بیتی از یک غـــــزل از دل برخـــــاسته ده بیت است

               این   واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند   است  

                  بر پا   بفکنده   سخت  بندی   

                                                               جانم  نکشد  چنین  کمندی   

                                 ابیات  بیشتر  در  اسمان  شعر   بلاگفا                منصور

بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

               این  واژه ی  زیبای  سخن   بیش  ز  قند  است  

                 مادام که  دام  موی او  بسته به  پا شد  

                                             از بند کمندش نه که تن  دل نه رها شد  

                                 تا  دگر  سرایش               شاد باشید           منصور

ابیاتی از غزل (( جلوه ی فروردین )) 15 بیت است

           این   واژه ی  زیبای   سخن     بیش   ز   قند   است 

                                  ابیاتی    از  یک  غزل   از  دل  برخاسته 

                        نام  غزل  (( جلوه ی  فروردین ))  تعداد   بیت  پانزده 

               سخت  عجب  مانده سرم  بر سر  این  سرٌ  وجود 

                                            راحت   زخـــم  مـــرا   مــــرهم  درد  آگـــین   داد 

               گر  چه   در  چنبر  زلف و   به  کــمندت  نه کــمند 

                                             ولـــی  انگار    گـــدایی   به من    مسکـــین  داد 

               و ر   غزل    داد  به   منصور  و   ترنم   به  خیـــال 

                                              به تو  بوی گل  و  هم  نرگس و  هم  نسرین  داد 

                  ابیات  بیشتر از  این  غزل در اینجا   http://asemanesher.blogfa.com/88071.aspx بخوانید