این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
منصـــــور بگو ز مهر عشاق
آنجا که نموده عشق اطراق
اسمان شعر و غزل بزودی با ابیاتی از سروده مهر ایران بروز خواهد شد
منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
چون کبوتر در زمستان هم بشاخ کوی تو
می نشینم تا ببینم من خـــــــم ابروی تو
لب زیبای شما مدام خندان بادا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ابیاتی از غزل ( صید دل )
شکارم کردی و دل شد گرفتار
تو صیادی . جفاکاری . تبهکار
ندیدم آهــــــــــوئی صیدی نماید
غزالی تو ؟ و یا صیـــاد بدکار ؟
غزالی من ندیدم این چنین تیر
زند شــــــــیر نری سازد گرفتار
دل منصور افتاده چه بر خاک
بکن دستی دراز و آن تو بردار
تا دگر دیدار بخت یار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
شور عشقی دارم از روی نگار
آن چنانم دل دمادم بی قرار
تا دگر دم خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دمم هر دم ز هجرت گشته مهدور
چرا ؟ چون عمری افتادم ز مه دور
به هر سطرم چه منظوم و چه منثور
ندای عشق تو آید ز منصـــــــــــــور
ابیاتی بیشتر از این غزل در اسمان شعر و غزل در بلاگفا بخوانید منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
مهرم از غیر برای تو بریدن دارد
وز رخ ناز تو هم غمزه خریدن دارد
گر چه دستم نرسد تا بکشم نقش رخت
لکن آنکس برسد گل چه کشیدن دارد
منکه دلبسته ی آن سرو چمان چمنم
شربت از لعل لب یار چشیدن دارد
جز روی با نمکت هم که نبیند منصور
محض آن روی دگر کس که ندیدن دارد
دل زیبا پسند شما مدام بهاری بادا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
از آن روزی به چشم تو اسیرم
نه می مانم نه از چشمت بمیرم
تا دگر سرایش خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
باغ بی برگ و گلم گرچه خزان کرده خراب
تو بیا ای گل زیبا غم این دل دریاب
تا سرایش دگر خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
قلقل از نای صراحی و لبی بر لب یار
نم نمی جرعه ی می در بر آن خوش رفتار
شاد باشید و مدام شیرین کام منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
بر این پیشانیم کی پینه خواهم ؟
خدایا من دلی بی کینه خواهم
بزودی ابیاتی از این غزل منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
مطلع غزل ( ریا )
دلم تنگ نمازی پر ز راز ست
ریا کردن برون از جا نماز ست
دل زیبا پسندتان مدام بهاری بادا منصور
خلیج (((((((((((((((((((((((((((((((((((( زیبای پارس )))))))))))))))))))))))))))))))))))) ماناست
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
به دلم خونی اگر ز آن جگر انداخته ام
با دل و هجر جگر عمری عجب ساخته ام
تا دگر دیدار شاد باشید و کامروا منصور
خلیج ((((((((((((((((((((((((((((((((((( زیبای پارس ))))))))))))))))))))))))))))))))))) ماناست
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
ابیاتی از غزل ( جلوه ی فروردین )
آنکه این روی تو را جلوه ی فروردین داد
صبر و آرام تواند به من بی دین داد
سخت عجب مانده سرم بر سر این سر وجود
راحت زخم مرا مرهم درد آگین داد
گر چه در چنبر زلف و به کمندت نه کمند
ولی انگار گدائی به من مسکین داد
و ر غزل داد به منصور و ترنم به خیال
به تو بوی گل و هم نرگس و هم نسرین داد
گر جمال تو جمیل است خیالم چو خلیل
آتش افتاده بر آن سر به چنین بالین داد
دلم از گل نبود بهر تو سالی به وصال
بنشیند رخ تو سر به چنین تمکین داد
این غزل شانزده بیت است تا دگر دیدار خدا نگهدار منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
عشق سر کش
ای عشق سر کش آخرش زار و زمین گیرت کنم
با من نمی سازی اگر در بند زنجیرت کنم
گفتم به خون بنشسته ام گفتی جنونت می دهم
با این جنون و بی کسی پا بند تدبیرت کنم
سنگین دلی دادی بمن رنگین رخ و شد بی وفا
پیرم بکرد از عشق خود من هم تو را پیرت کنم
اندر فغانم سوی او دلبسته ی گیسوی او
فرصت ندادی گر مرا ای ناله شبگیرت کنم
منصورم و بی در کجا زنجیرم افتاده به پا
زنجیرت از پا میکشم چون خود به تکفیرت کنم
این غزل یازده بیت است تا دیگر دیدار شاد باشید و کامروا منصور
این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
همه در فکر من اینند که بس خوش سخنی
من نه اینم که ببینند تو منظور منی
غنچه لعل تو و روی گلت هر که بدید
به ز من نیز سراید تو ز بس خوش دهنی
شبنم از گل نچکد تا تو بگردی به کنار
آن دم از گریه بنالد که تو بهتر ز منی
بنشین تا بنشانی ببرم حسن و جمال
تو چنانی که بگیری دل هر انجمنی
برو منصور که دلداده شدی در همه عمر
و ر بمیری نرسد بوی گل و پیرهنی
تا دگر دیدار کامروا باشید منصور