بداهه سرایی غزل

               این  واژه ی   زیبای   سخن   بیش  ز  قند  است   

                 چنان  ز عشق  تو مستم  که  هوش  رفته  ز دستم  

                                     ز هر که  جز  تو  بریدم   ز  هر چه  جز  تو  گسستم  

                ملامــت  آنچــه  شنیدم    ملاحـــت  آنچــه  بدیدم   

                                      اثر  نشد  به  دلم  آن   ز  این   چـــه  باده  پرستم   

                شریعـــــتم  نپذیرد   کــــه  مست  بر تو  نمـــــازم   

                                       خیال مست  بر آن  شد  که  دامنت  شده  دستم  

                              این  غزل  بداهه   شش   بیت  گردید                    منصور