بیتی از یک غزل عـــــارفانه هفت بیت است

                این  واژه ی  زیبای  سخن    بیش  ز  قند  است  

                 گفتم که دل  مهمان  کنم  و اندر برش   درمان کنم   

                                 دیدم  که  دل را  برده او  من خود همی  حیران کنم    

                                             تا   بار دگر              خدا  نگهدار        منصور