بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

         این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش    ز    قند    است 

            باده ی چشم  تو  را  خوردم  و   مست  آمده ام 

                                                   بر   نظر  بند    تو   من    باده  پرست    آمده ام 

                                   تا  دگر بار                خدا نگهدار              منصور