این واژه ی زیبای سخن بیش ز قند است
دل به کنار می کشد آن رخ گلعذار تو
طعم بهشت می دهد سینه ی نو بهار تو
آتش و آب داده ای بر لب چون عقیق خود
تا بکجا بدل کشم محنت و انتظار تو ؟
هر روزتان نوروز و دل زیبای شما مدام بهاری بادا منصور