ابیاتی از یک غزل از دل برخاسته .

          این    واژه ی   زیبای   سخن    بیش    ز    قند   است 

                          خوابت  به  غزل  شنیده  بودم 

                                                        خوابیـــده   تو  را   ندیده  بودم 

                          ای  آنکه تو چون  غزال خوابی 

                                                         بیدار  چرا    تو  در   نقابی  ؟ 

                                    این   سزوده   ده  بیت   است            منصور