بیتی بداهه که امید است غزلی دلنشین گردد

          این   واژه ی    زیبای    سخن     بیش   ز    قند   است 

                  به  کجا  برم   دلم  را   که  ز آتشت  نسوزد ؟ 

                                                 که هر آنکه دیده رویت چه که از غمت بسوزد 

                                          دل   زیبا   پسندتان       شاد   باد       منصور